Gdyby miało nie być jutra recenzja

❤️
,,Kiedy Milena odeszła bez słowa, Igor obiecał sobie, że już nigdy nie da się zranić. Tylko w ten sposób mógł sobie poradzić z bólem. By przetrwać, postanowił żyć tak, jakby nie miał nic do stracenia: mocno, bez zahamowań i na krawędzi. Bo bez niej nic nie miało sensu.
Teraz Milena wraca do ich rodzinnego miasta w glorii gwiazdy filmowej. Jest pewna, że może już stawić czoła przeszłości. I zdrajcy, którym okazał się najbliższy jej człowiek."

❤️

Miłość potrafi być cholernie bolesnym uczuciem, ale jednocześnie może być jedynym, co uratuje człowieka od zguby.

Historia Mileny i Igora jest pełna skrajnych emocji. Porusza także wiele intrygujących tematów np. rodzina patologiczna, alkoholizm czy świat przestępczy. Niestety autorka nie wykorzystuje tych możliwości w dużej mierze. Był to materiał na naprawdę mocną i bardzo dobrą książkę. Takiej się szczerze mówiąc właśnie spodziewałam po przeczytaniu wspomnianej wyżej noty od wydawcy. Brzmiała bowiem jak obietnica czegoś ponadprzeciętnego. Zasugerowana fabuła zachęciła mnie od razu - mówię: czytam! Ale niestety dość szybko się zawiodłam...

"Gdyby miało nie być jutra" nazwać mogę jedynie dobrą książką.
Dużo się dzieje, romans jest prowadzony -co prawda- całkiem ciekawie, nie wszystko jest płaskie i do przewidzenia, ale zabrakło tego szczególnego "czegoś". Czegoś co jeszcze dało się wyczuć w notce na tylnej okładce, ale wewnątrz już tego zupełnie nie ma. Fabuła jakby uciekała przez palce. Toczy się, ale nie dzieje. Czytelnik ją czyta, ale nie przeżywa.
Książka nie zachwyca. Nie zapiera tchu w piersi, ani nie wywoła łez.

Mimo wszystko można przy niej spędzić naprawdę miły wieczór czy dwa. Jest to po prostu lekki romans z wątkiem gangsterskim, który szybko wciągnie do swojego świata, ale tak samo szybko pozwoli o sobie zapomnieć. I niestety nic w tej książce nie zachęca do ponownego przeczytania, czy też powrotu do owych bohaterów.

Moim zdaniem jednak sama autorka ma niezaprzeczalny potencjał i na pewno sięgnę jeszcze kiedyś po jej inne pozycje, dając drugą szanse, lecz już nie spodziewając się wybitnej lektury, jak to robiłam w tym przypadku, ponieważ zawód na człowieku jest już bolesny, a co dopiero zawód na książce!