Konklawe recenzja

Robert Harris, brytyjski pisarz, znany jest również jako dziennikarz oraz komentator polityczny. Jako pisarz uzyskał sławę dzięki napisanych w konwencji thrillera powieści nawiązujących do wydarzeń z historii starożytnego Rzymu (Pompeje, Cycero i Spisek) oraz II wojny światowej. Roman Polański wykonał ekranizacje, aż czterech powieści autora.

Watykan, głowa chrześcijaństwa. Niespodziewanie umiera, znienawidzony przez Kurię papież. Zadanie, przeprowadzenia konklawe przypada kardynałowi Lomeliemu – dziekonawi kolegium, który ma za sobą kryzys wiary. Jak co robi w głosowaniu ma wziąć stu siedemnastu kardynałów, lecz tuż przed rozpoczęciem wydarzenia pojawia się jeszcze jedna osoba. Kardynał Benitez z Filipin, powołany w tajemnicy przez zmarzłego papieża.

Proste wydarzenie, które przedstawił nam autor ukazuje, że nie wiemy wszystkiego co dzieje się za zamkniętymi drzwiami. My jako baranki chrześcijańskie wierzymy w wole Ducha Świętego i jego czynów. Także w kościele odbywają ziemskie intrygi i spory polityczne. Lomeli, jako przedstawiciel wydarzenia, musi podjąć trudną decyzję. Przed nim pojawia się wiele przeszkód, które utrudniają mu podjęcie decyzji. Posłuchać swojego wewnętrznego ducha, czy pokierować się dobrej Kościoła? Co wybierze, jaki głos posłucha?

Zostałam miło zaskoczona, autor wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Piękna narracja i dokładne opisy, zabierają mnie w mury Watykanu. Język jest dość prosty, przez co porywa w wydarzenia zawarte w książce. Nie ukrywam, książka porusza obecne tematy kryzysu Kościoła. Osoby, które są wrażliwe na dyskusje odnośnie wiary, mogą mieć problem z przyjemnych zaakceptowaniem tej książki.

Autor nie ocenia Kościoła w żaden sposób, opowiada historię, która mogła mieć miejsce. Możemy rzecz, że jest to historia, która może się przydarzyć, a jednocześnie nie musi. Z czystym sumieniem mogę polecić, idealna książka na zimowe wieczory i nie tylko. Z entuzjazmem sięgnę po inne książki tego autora, mając nadzieję, że będą tak dobre jak ta.