Dziewczynka z Widow Hills recenzja

Megan Miranda jako absolwentka Massachusetts Institute od Technology urodziła się. Napisała takie książki jak „Pamiętaj o mnie” czy „Co o mnie wiesz?”. Jej nowa powieść „Dziewczynka z Widow Hills” pokazuję jak styl autorki przeszedł na wyższy level.

Niespokojna noc w małym miasteczku. Podczas szalejącej burzy, sześcioletnia Arden Maynor podczas lunatykowania zostaje porwana. Jej odnalezienie staje się lokalną sensacją na cały kraj. Po trzech dniach od zaginięcia zostaję odnaleziona, a cała historia córkę jak i matkę sprowadza niespodziewaną sławę. Mimo, że od wydarzenia minęło już prawie 20 lat, Arden dalej próbuję wyleczyć traumę oraz zacząć żyć od nowa, z czystą kartą przeszłości – wyjeżdża do innego miasta, zmieniając swoje imię oraz nazwisko. Okazuję się, że przeszłość nie chcę odpuścić tak łatwo. Wszystkie wspomnienia wracają ze dwojoną siłą w dniu dwudziestej rocznicy jej ocalenia. Znowu zaczyna lunatykować, a w ogródku własnego domu znajduję zwłoki nieznajomego mężczyzny.

Powieść jest połączeniem przeszłości z teraźniejszością. Po każdym rozdziale dostajemy mały urywek z relacji z poszukiwań małej Arden. Autorka skupia się na pokazaniu nam w głównej mierze jak funkcjonuje psychika głównej bohaterki. Olivia – takie imię przybrała jako nowe wcielenie – zaczyna lunatykować, nie wiedząc co jest prawdą a co fikcją. Czy jej to się śniło czy naprawdę sytuację miały zdarzenie w życiu realnym? Właśnie podczas jednego takiego lunatykowania, znajduję zwłoki w swoim ogródku. Odruchowy instynkt, zaprowadził ją do najbliższej osoby, mając nadzieję, że ona jej pomoże. Na zdarzenie przyjeżdża policja i tak zaczyna się właśnie gra na emocjach. Od tego momenty autorka zaczyna powoli budować napięcie.

Styl autorki, nawet sam papier książki sprawiają, że powieść czyta się płynnie i z wielką przyjemnością. Jak na dobry thriller przystało, czytelnika angażuje już od pierwszych stron. Stopniowo, każdy rozdział buduję napięcie i zaczyna działać na naszych emocjach. Nie ukrywam, że nawet samo zakończenie był dla wielkim zaskoczeniem. W dzisiejszych czasach mało jest właśnie takich thrillerów, które mają na końcu swojej powieści właśnie taki smaczek.

Dzięki narracji pierwszoosobowej może poznać i zrozumieć działania Olivii oraz to co ją kierowało, uczestniczyć w jej lękach i obawach. Z całym szacunkiem robię ukłon dla autorki, za wykonaną świetną robotę.

Za egzemplarz recenzencki dziękuje Wydawnictwu Prószyński i S-ka, za możliwość przeżycia ciekawych emocji. mniej