Dzieci cienia recenzja

Sięgając po debiutancką książkę autorki nie miałam pojęcia, że wywoła we mnie ona tyle skrajnych emocji i, że aż tak bardzo zauroczy mnie jej styl.
Książka dopracowana, niezwykle wciągająca i dającą cenną lekcję. Nie zapomnę jej tak szybko.

"JA", "ONA" i "ON" to trzy historię z różnych perspektyw, które łączą się w całość.
Głównym tematem jest alkohol, który porwał za sobą jedną osobę, a ta zaczęła niszczyć wszystkich pokolei. Temat, którego autorka się podjęła jest w tych czasach tak realistyczny i bliski wielu osobom, że nie można przejść wobec niego obojętnie. Monika miała wszystko, partnera, dzieci..dość szczęśliwy dom, jednak jedna decyzja wszystko rozsypała. Została Monika, dzieci i butelka wódki. Próbowałam okazać zrozumienie tej fikcyjnej bohaterce, ale nie potrafiłam i z zapartym tchem musiałam śledzić to jak traci wszystko co było dla niej ważne, a oprócz siebie niszczyła też wszystko obok. I ten obraz przerażał najbardziej. Z kolejnej perspektywy wracamy do losów jej rodziny, która też skrywa wiele sekrecików. Z trzeciej perspektywy śledzimy losy jej syna, Pawła, który można powiedzieć, żyje byle jak, do momentu aż się w kimś zauroczy...

Czy przez całe życie musimy nosić bagaż przykrych doświadczeń? Czy nasze dzieciństwo ma wielki wpływ na to, kim staniemy się w dorosłości? Jak wyłamać się ze schematu i zacząć żyć, a nie wegetować?
Wiele podobnych pytań zadawałam sobie czytając tę historię, i na wiele znalazłam odpowiedź.

Historia ta to portret rodziny w której alkohol był na pierwszym miejscu. Śledzimy jaki wpływ ma to na dzieci, rodzinę, ale też można zobaczyć co osoba uzależniona myśli, i co czuje. Ja oczywiście starałam się nie oceniać, ale ciężko było. Czytałam z nadzieją, że ktoś tu otworzy oczy i wszystkiego nie zmarnuje.

Czy dziecko, które żyło w rodzinie gdzie alkohol był na pierwszym miejscu, potrafi zatrzeć schemat i zacząć inaczej patrzeć na świat?
Dopingowałam Pawłowi, autorka bardzo dokładnie pokazała jaki wpływ miał alkohol w domu na jego decyzje w teraźniejszości. Na to, jaki był, jakie podejmował decyzje i jak o sobie myślał.
Nie jest to łatwa książka, wzbudza żal, bezradność i smutek. Ile jest takich zagubionych dzieci na świecie?
Przeczytajcie, warto. Niezwykle refleksyjna i dającą do myślenia historia.