Długa noc w Paryżu recenzja

Kiedy izraelski technik znika z lotniska Charlesa de Gaulle’a z kobietą w czerwieni, logika dyktuje, że to przejaw młodzieńczej niedyskrecji. Niemniej jednak Izrael jest w stanie wysokiej gotowości. Pułkownik Zeev Abadi, nowy szef Sekcji Specjalnej Jednostki 8200, właśnie przyleciał tym samym lotem co zaginiony. Komisarz Léger z paryskiej policji wszystkie zbiegi okoliczności uważa za podejrzane. Kiedy drugi młody Izraelczyk z samolotu zostaje porwany z pokoju hotelowego, podejrzenia zostają potwierdzone – i nadchodzi kryzys dyplomatyczny. Gonitwa w celu identyfikacji ofiar i poznania przyczyn porwań nasila się, tajna chińska drużyna komandosów obserwuje z dachów, a kostnica z godziny na godzinę otrzymuje coraz więcej świeżych ciał z całego Paryża. To może okazać się długa noc w Mieście Świateł.
.
Mamy tu książkę, która jest dość spora, bo ma ponad 500 stron. Wszystko w niej jest przemyślane, akcja z zaginięciem trwa dwadzieścia cztery godziny, ale przez ten czas tempo nie zwalnia. Wciągnęłam się od pierwszych stron i takim cudem skończyłam ją w jeden dzień. Przez nią się dosłownie płynie, a to co się czyta podsyca coraz bardziej. Nie powiem, bo w pewnych momentach miałam taki natłok myśli, że nie nadążałam przetwarzać informacji. (haha) Tajni agenci, chińscy „gangsterzy” normalnie jakbym oglądała Bonda, tylko według mnie taki natłok też ni jest dobry, bo to czytelnika dezorientuje. No ale pominę to. Jest to thriller szpiegowski napisany przez faceta, który przeszedł obowiązkową służbę w Izraelu. A na początku myślałam, że pisał to jakiś szpieg, zwiadowca czy coś w ten deseń. A tu takie zaskoczenie, ale w niczym to mi nie przeszkadzało. Jak na debiut, to muszę powiedzieć, że wyszedł całkiem całkiem lecz zakończenie „romantic” w takich książkach, według mnie nie pasuje. Ale to jest tylko moje zdanie, może wy lubicie takie zakończenia. Nie mniej jednak, była to miła odskocznia, coś innego i miło spędziłam przy niej czas. Z miłą chęcią sięgnę po inne pozycje tego autora.