Raz wiedźmie śmierć recenzja

To już moje drugie spotkanie z twórczością Kevina Hearne. Po pierwszej części serii o dzielnym druidzie z przyjemnością sięgnęłam po kolejną część jego przygód.
Tym razem nasz druid znowu ma ręce pełne roboty. Po wielkiej burzy którą wywołał w poprzedniej części, musi poradzić sobie z konsekwencjami swoich czynów. Zabicie celtyckiego Boga rozsławiło jego imię w magicznym świecie, przez co ciągle odwiedzają go ,,znajomi” którzy proszą o drobne przysługi. Jednak największym wyzwaniem okazuję się zabicie demona oraz towarzyszących mu niemieckich wiedźm.
Większość bohaterów występujących w książce znamy z poprzedniej części. Mamy psa z którym można mentalnie porozmawiać, polskie wiedźmy mające, boginie oraz wampiry. Ponadto autor wprowadza dodatkowo niemieckie wiedźmy zaangażowane z konflikt z polskimi oraz rosyjskiego rabina. Autor w ciekawy sposób opisuję historię każdej osoby/ zgrupowania. Nawiązuję do historii powstania sabatów oraz źródła ich konfliktów. Natomiast opisy bitew których w tej pozycji nie brakuję zaciekawiają oraz rozśmieszają. Ponieważ każda ,,straszna” przygoda niesie za sobą jakieś zabawne wydarzenie.
Książka obfituję w wartką akcję, nie pozwala ani przez moment się nudzić. Oprócz bitew, ciekawego języka ,,Raz w wiedźmie śmierć” obfituję w intrygi i wiele zwrotów akcji. Każdy rozdział pozwala czytelnikowi przenieść się w inny świat, walczyć u boku jedynego żyjącego druida oraz towarzyszyć mu w codziennych zajęciach.
Tak jak w poprzedniej części podobał mi się język jakim posługiwał się główny bohater. Było to bardzo zabawne, w szczególności, że czasem te wstawiane nowoczesnych zwrotów dawało przekomiczny efekt. Jedyne czego mi brakowało to więcej scen z Granuaile, podopieczną i uczennicą druida. Liczyłam na więcej scen z jej udziałem, ponieważ w pierwszej części wydawała się ciekawą postacią. Także liczyłam na więcej druidzkich zaklęć i historii których uczył by ją Atticusa.