Raz wiedźmie śmierć recenzja

„Na psa urok” mnie zachwycił i rozbawił, zapewne dzięki specyficznemu stylowi Pana Kevina Hearna. Ucieszyłam się jak dziecko, kiedy w moje łapki wpadła druga część kronik żelaznego druida a mianowicie „Raz wiedźmie śmierć” – zaznaczę, że tytuł idealnie pasuje.

Atticus O’Sulivan to ostatni druid na świecie. Temu przystojniakowi nuda z pewnością nie grozi. Od zawsze pragnął spokoju i anonimowości, lecz w jego przypadku to niemożliwe. Jest bardzo odważny, o czym dowiedzieliśmy się w poprzednim tomie, zabił pewnego celtyckiego boga, co dodało mu jeszcze większego rozgłosu. Różni bogowie i istoty magiczne odbywają istne pielgrzymki do Atticusa z dość osobliwymi ofertami pracy. Jego wampirzy prawnik Leif również składa mu propozycję
- zabij Thora
Już sama myśl, że taka oferta wynika od prawnika jest zabawna. Lecz to dopiero początek problemów druida. Jak się okazało niemieckie wiedźmy dybią na jego życie, co skłania go do umocnienia, już i tak napiętych kontaktów z polskimi wiedźmami. Do na pozór spokojnego miasteczka przybywają bachantki z Las Vegas z zamiarem urządzenia orgii.

Za wiele nie chce wam zdradzić, ponieważ w tej książce chodzi o odkrywanie poszczególnych intryg i manipulacji. Akcja jak zawsze pędzi jak szalona i zaskakuje. Atticus należy do bohaterów, którego nie sposób nie lubić. Przychylność zaskarbia sobie ogromnym humorem i odwagą a w porównaniu do innych wielka uczciwością. Pojawiło się kilku nowych bohaterów, ale szczególnie były to epizody. Sąsiad Atticusa pan Semerdjian, jak zawsze utrudnia mu życie, choć wiadomość, że pójdzie po granatnik, który trzyma w garażu mnie rozczuliła.

Książka jest napisana w taki sposób, że wszystkie krwawe walki przeradzają się w przygodę, którą śledziłam z rosnącym podnieceniem. Książka oryginalna i wciągająca na równie wysokim poziomie, co pierwsza część!!!
Polecam wszystkim 4+/6

Ulubiony cytat :
„ A tak. Wszyscy oni żyją, znaczy z wyjątkiem tych, którzy nie żyją”