RAK. Psy szczekają, karawana jedzie dalej recenzja

Jakie macie podejście do książek na faktach i to jeszcze takich, których akcja dzieje się w mieście, w którym mieszkacie?
Dla mnie „Rak” to właśnie taka historia. Z chęcią po nią sięgnęłam, a czy było warto?

Stalker z tindera. Człowiek, który oszukał, wykorzystał w okrutny sposób wiele kobiet. Był nieuchwytny, ale w pewnym momencie jeden człowiek postanowił, że go złapie, że musi ponieść konsekwencje. Szkoda tylko, że takie działania podejmuje się dopiero w momencie, gdy to dotyka nas lub naszych najbliższych, prawda? Bo tu jest sedno tej opowieści. Autor, jeden z dwojga był w pewnym sensie jednym z głównych bohaterów tej książki. To on postanowił się sprzeciwić temu procederowi i temu, że policja w zasadzie nie była w stanie schwytać tytułowego Raka.

Iwo Rak to mężczyzna z jednej strony czuły, dbający o kobietę i robiący wszystko żeby ją uwieść w najgorszym momencie jej życia. Na przykład takiej, która jest w trakcie rozwodu. A później robi się brutalny. I zaczynają się pytania. Jak to możliwe, że tyle kobiet omotał? Jak to możliwe, że tyle było naiwnych? Ta książka ma być przestrogą, co oczywiste, ale w głowie po lekturze pozostaje jeszcze pytanie: czy naprawdę takie proste jest oszustwo? Naprawdę wystarczy chcieć?

Nie jest to cienka książka i trzeba mieć świadomość tego, że jest brutalna. Jeśli znacie książki Szagdaj, a ja wcześniej czytałam, to wiecie, że potrafi opowiadać historie i tutaj też się to udało w duecie z Filarowskim. I jak zawsze powtarzam, że według mnie pisanie parami to nie do końca powieść któregokolwiek z autorów, tak tutaj właśnie mam takie wrażenie, że zbyt dużo było kompromisów.

Co nie zmienia faktu, że oderwać się od niej nie da, jest wstrząsająca, dająca do myślenia, zostawia czytelnika z kacem i to także tym moralnym, bo trzeba sobie zadać pytanie, czy byśmy pomogli komuś, komu dzieje się krzywda? Czy interesujemy się takimi tematami dopiero, kiedy to dzieje się nam lub naszym bliskim? Otóż to. Bo znieczulica jest wszechobecna.

Podsumowując: powieść na faktach, która napędza trybikowi w głowie, nie pozwala zasnąć dopóki się nie skończy czytać, a na koniec pozostawia w głowie myśli o kobietach, które przez to piekło przeszły i czy psychicznie i fizycznie to przetrwały. „Raka” po prostu trzeba przeczytać!