Radio yokohama recenzja

Po poprzedniej udanej lekturze sięgnęłam po kolejną książkę Marcina Bruczkowskiego. I uważam, że ta jest jeszcze lepsza od poprzedniej. :)

Czytając dość często chichotałam z czyjejś wypowiedzi lub zabawnej sytuacji zwracając tym uwagę mojego faceta, który co jakiś czas zaglądał do pokoju pytając co robię i dziwiąc się, że cały czas tylko książkę czytam :)

Radio Yokohama to specyficzne miejsce ze specyficznymi ludźmi. Jest tu młoda dziewczyna, która dopiero ma zamiar nagrać swoją pierwszą płytę-Amanda , jest też zespół japoński grający hmm... w sumie tak jakby heavy metal, ale czy na pewno to był heavy metal to nie jestem pewna... Jest też Martin Bos, jego pomocnik z przypadku Andrew, John prowadzący audycje radia Yokohama i młode yuppies wspierające swoich chłopaków z kapeli grającej heavy metal.

Wydarzenia przedstawiane są z punktu widzenia Martina i Amandy, co naprawdę bardzo dobrze przedstawia różny punkt widzenia danej sytuacji w zależności od płci. Myślę, że ta współpraca pani Moniki i pana Marcina wyszła tej książce na dobre.

Jednak nagrania nie idą tak dobrze jak pójść powinny, producenta Amandy ciągle nie ma, od producenta zespołu przychodzą ciągle te same listy, że w końcu dojedzie do studia, ale przez długi, długi czas jakoś mu się nie udaje , więc Martin z Andrew muszą sami radzić sobie ze świeżym (być może kiedyś gwiazdorskim) nabytkiem.

Szereg przezabawnych sytuacji, trochę kultury i zwyczajów japońskich i mieszanka wybuchowa różnych osobowości tworzą niesamowity klimat w książce.

Czyta się świetnie:) polecam a ja poluję teraz na Bezsenność w Tokio.