Numer drugi recenzja

Fabułę powieści „Majówka” i „Numer Drugi” Mariusza Zielińskiego stanowi opis przygód Dariusza Nowaka, który ze współczesnej Polski wolnorynkowej przenosi się do rzeczywistości równoległej. W tamtym świecie nie było pierestrojki i rozpadu Związku Radzieckiego. W Polsce nadal jest socjalizm i sprzedaż reglamentowana wieku produktów, praworządności pilnują funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa, a opozycja od czasu do czasu wychodzi na ulice i drukuje nielegalne czasopisma. Nasz bohater już wie, że to co przeżywa to nie żarty kolegów, ale autentyczna, alternatywna rzeczywistość. Dowiedział także, że żyjący w tym świecie Dariusz Nowak jest politologiem i aktualnie przebywa na stypendium w Moskwie.

Akcja powieści „Numer Drugi” rozpoczyna się 3 maja 2022 roku. Nasz bohater jest w Gliwicach i bierze udział w nielegalnej demonstracji. Po otrzymaniu ciosu pałką w głowę trafia nieprzytomny do szpitala. Ponieważ Służba Bezpieczeństwa praktykuje pozyskiwanie współpracowników z zatrzymanych po demonstracji opozycjonistów, Nowak także ma trafić na przesłuchanie do Katowic. Półprzytomnego kolegę wyciąga ze szpitala filozof Marek, który go rozpoznał na demonstracji. W hotelu asystenckim Darek opowiada mu swoją historię z przeniesieniem się ze świata równoległego. Marek nadzwyczaj spokojnie reaguje na usłyszane rewelacje, być może bierze je jeszcze za skutki niedawnego urazu głowy. W międzyczasie służby odnajdują zgubionego pacjenta i doprowadzają do pułkownika Hieronima Łąckiego. Nowak nie zgadza się na współpracę i wraca do hotelu nie podpisawszy niczego. Ale pułkownik wraz z analitykiem służb bezpieczeństwa Maksem Bodnarem zaczynają go sprawdzać, co doprowadza ich do zadziwiających wniosków. Tymczasem Darek rozpoczyna ukrywanie się przed SB. Dalsza część książki to kolejne zabawne perypetie naszego bohatera oraz opis działania funkcjonariuszy SB.

Mimo, że sam pomysł wykorzystania w książce istnienia światów równoległych to nic nowego, to nietypowy jest wybór świata równoległego. Czyli Polska bez transformacji lat 80-tych XX wieku. Zapewne wielu z czytelników jeszcze pamięta czasy przed 1989 rokiem. Można więc puścić wodze wyobraźni i porównać swoją wizję przyszłości ze światem wykreowanym przez Mariusza Zielińskiego.

Jeśli chodzi o wątki poboczne to słabo umocowana w treści wydaje się postać Felka, który jest zainteresowany byłą narzeczoną Nowaka Dorotą. Ale być może postać ta odegra większą rolę w planowanych przez pisarza kolejnych częściach, o których wspomina w jednym z wywiadów.

Ogólnie postacie opisane przez autora w powieści nie mają zbyt skomplikowanych osobowości, nie przeżywają dramatów i rozterek życiowych. Prowadzą na ogół spokojne, ustabilizowane życie. Ale w większości tak właśnie wygląda nasze życie, więc zwiększa to realizm opowieści. Postać Darka Nowaka budzi sympatię i trudno nie kibicować mu w poszukiwaniu sposobu powrotu do rodziny.

Trudno jednoznacznie określić gatunek tej powieści, są w niej to bowiem elementy powieści fantastycznej, obyczajowej, a także satyry. Bardzo bawiły mnie dialogi i używane przez bohaterów powiedzonka znane mi z życia.

Pisarz w narracji używa języka potocznego, bohaterowie także używają języka prostego, barwnego, co sprawa, że „Numer Drugi” czyta się łatwo i przyjemnie.

Nie jest to pozycja wymagająca intelektualnie, ale też przy okazji lektury można zobaczyć co zyskaliśmy w wyniku przemian ustrojowych. A może coś straciliśmy?

Ogólnie „Numer Drugi” to lektura odprężająca i zabawna, zapewniająca dużą dawkę dobrej zabawy dla jej czytelnika, warta polecenia.

Jedynie tytuł książki wydaje mi się trochę niefortunny, bo na rynku wydawczym jest już książka o tym samym tytule, co może utrudnić autorowi zaistnienie w przestrzeni czytelniczej.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.