Kościół, lewica, dialog recenzja

''Bardzo to smutne, ale prawdziwe, póki ma swoją klientelę ks. Popiełuszko i wzięciem się cieszą jego czarne msze, do których Michnik służy i ogonem dzwoni".

Tom otwierający serię, którą udostępniamy obecnie w formie e-booków, zawiera opublikowaną w 1977 r. pierwszą w dorobku pisarskim Michnika książkę „Kościół. Lewica. Dialog”, rozszerzoną o dwa aneksy z ośmioma esejami powstałymi w latach 1977–97. Autor zaczyna swój polemiczny wywód od krytyki wojującej laickiej lewicy i przypomnienia jej stanowiska wobec Kościoła katolickiego w okresie stalinowskim. Opisuje dyskusje między przedstawicielami polskiej inteligencji podzielonej na zwolenników „Tygodnika Powszechnego” i łódzkiej „Kuźnicy”, ukazuje metody walki z Kościołem i religią stosowane przez ówczesną władzę.

Nie oszczędza nawet środowiska, z którego – jak pisał – sam wyrósł. Wiele miejsca poświęca też innym ważnym wydarzeniom tamtych czasów: konfliktom w łonie PAX-u, „Znaku” i „Więzi”, procesowi biskupa Czesława Kaczmarka, Październikowi ’56, internowaniu kardynała Stefana Wyszyńskiego. Słowem – przyjmuje rolę skrupulatnego i – na ile to możliwe – bezstronnego kronikarza, a także wnikliwego obserwatora i poniekąd analityka, który próbuje opisać prawdziwą historię PRL-u.