Psychoza recenzja

Może się to wydać dziwne, ale horrory w wersji pisanej mnie nie straszą. Oczywiście, wywołują czasem niepokój czy taki dyskomfort, ale nigdy taki, na jaki naraziłabym się oglądając film. Bo horrorów nie oglądam, bardzo się boję, a krzyki głównych bohaterów to już tragedia. Na szczęście wydawnictwo Vesper wydaje piękne klasyki gatunku i tym sposobem mogłam przeczytać kultową już "Psychozę". Nigdy bym się nie zdecydowała na zapoznanie się z ekranizacją i umarłabym w niewiedzy. Najgorzej. Ale wracając do tematu - 170 stron powieści to gotowy scenariusz, historia opisana w oszczędny sposób, ale żadne słowo nie pojawiło się tam przypadkowo. Jest trochę makabry, szczypta śledztwa i masa tytułowej psychozy. Nie będę przytaczać tutaj fabuły, bo łatwo o spojler, ale wyobraźcie sobie taki trochę opuszczony motel podczas burzy i ulewy, w dodatku w środku nocy. Klimat idealny. Chociaż nie poczułam się bardzo przestraszona, to na pewno nie jest to historia z tym familijnych, momentami włos się jeżył, a kręgosłup dostawał ciarek. Co gorsze ciężko było się oderwać, bo sytuacja z takiej, powiedzmy, normalnej dla mocnych thrillerów, wchodzi nam w psychologiczne rewiry. Takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam. Myślę, że jest to pozycja, którą warto, a nawet trzeba poznać. Ja bardzo polecam!