Niewidzialny recenzja

Niewidzialny. Zwyczajny. Niczym się nie wyróżniający. Tomek Kowalski po porzuceniu pracy w korporacji pracuje w szkole jako nauczyciel informatyki. Nie należy do zbyt bystrych, praca nie jest zbyt wymagająca i ambitna. Stroni od innych nauczycieli, stara się być zawsze z boku, niewidzialny. Nie jest w żadnym związku, nie potrafi przyciągnąć do siebie żadnej kobiety. Żyje w wirtualnym świecie, w innym wcieleniu. Ma założony profil na portalu randkowym, w którym przedstawia się jak chodzący ideał wyjęty z najnowszego katalogu z reklamą odzieży męskiej. A rzeczywistość nie ma nic wspólnego z tym wyimaginowanym obrazem. W realu jest otyły, z małymi oczkami, zaniedbany i odpychający. Nawiązał relacje internetową z idealną kobietą. Gdy jednak spotykają się w realnym życiu czar pryska. Kobieta czuje się oszukana. A on za wszelką cenę stara się ją przekonać, że są sobie przeznaczeni, że są dla siebie stworzeni. Dochodzi do kłótni. Jakie będą jej konsekwencje sami się przekonajcie. Nie będę zdradzać szczegółów, bo wtedy odrobię za was zadanie domowe …Ale to spotkanie będzie punktem zwrotnym powieści, momentem, od którego dopiero ta historia zaczyna nabierać rumieńców ...

Autor przedstawił nam historię okaleczonego przez los mężczyzny, który w życiu nie miał łatwo. Wychowany przez ojca twardą ręką, pod okiem matki, która na zachowanie męża przymykała oko, akceptowała je. Tomek, wiele lat później, ma żal do rodziców, w sercu nosi wielki ból i smutek. Został sam, wyszydzany przez innych, odtrącony i pozbawiony wszelkich złudzeń. Nie potrafiący ułożyć sobie życia osobistego. Czy to przez traumatyczną przeszłość stał się takim odludkiem? Nie dojrzał emocjonalnie do związku, sam nieustannie toczy wewnętrzną walkę z samym sobą. Z jednej strony czułam sympatię do tego bohatera, starał się zrozumieć jego położenie i nie oceniać go. A z drugiej, uważam, że zachował się skandalicznie i w żaden sposób nie można wytłumaczyć i usprawiedliwić jego zachowania. Szala wagi stanęła na równi, nie chce się przechylić w żadną stronę …

To nie jest łatwa lektura, chociaż historia wydaje się banalna i oczywista. Jednak treść ukryta między wersami pozostawia wiele pytań, niektóre bez odpowiedzi. Skłania do refleksji, do przemyśleń i wędrówek do własnego ja, do odkrycia swojej tożsamości. Czułam pewien niesmak, że bohater nie poniósł konsekwencji swoich czynów, że uszło mu to tak bezwiednie, autor całkowicie ten temat zlekceważył. Pozostawił otwarty i niedopowiedziany. Czy to zamysł celowy? Nie wiem, ale nie chciałabym, aby czytelnik miał przekonanie, że można z premedytacją krzywdzić innych ludzi i nie ponieść za to zasłużonej kary.

Polecam.