Lilie królowej. Wilczyce recenzja

Jeśli interesuje cię średniowiecze pełne konfliktów religijnych, społecznych, manipulacji, wąskich horyzontów, walk o wpływy i stanowiska, krwawych bitew i realiów w jakich przyszło żyć ówczesnym ludziom, „Saga średniowieczna” Lucyny Olejniczak jest właśnie dla ciebie.

„Lilie królowej. Wilczyce” zamykają znakomity cykl, w skład którego wchodzą również „Siostry”, „Wiedźmy” i „Matki”. Akcja ostatniego tomu tej monumentalnej serii rozpoczyna się wraz z nadejściem końca czternastego stulecia. Fabuła książki to nie tylko konflikty na tle religijnym, krwawe bitwy, w tym jedna z największych batalii średniowiecza, bitwa pod Grunwaldem. To również wzruszająca, wciągająca historia o przyjaźni, miłości, życiu codziennym mieszkańców Krakowa, tajemnicach, które nie zawsze mogą ujrzeć światło dzienne, manipulacjach ludzi walczących o wpływy oraz kobiecych troskach i determinacji w walce o wytyczony cel.

W centrum głównych wydarzeń powieści, znajduje się radosne oczekiwanie na potomka królowej Jadwigi. Euforia, jaka towarzyszy mieszkańcom Krakowa w ciągu miesięcy oczekiwania na rozwiązanie, zmienia się diametralnie w wielki smutek i żałobę.

Nad Królestwem Polskim zaczynają gromadzić się ciemne chmury. Przez ulice Krakowa przetacza się niszczycielski żywioł.

Dzieci Mildy, Amalii i Varnasa, dorastają. Ten ostatni nie ustaje w poszukiwaniach zaginionej córeczki. Czy dopnie swego i uda mu się rozwikłać tajemnicę uprowadzenia córki? A może los szykuje dla niego całkiem inny scenariusz.

Małgorzata, córka Amalii wymyka się stereotypom, konwenansom i z góry narzuconym regułom. Pragnie osiągnąć coś więcej niż jej matka. Nie chce tylko stać w cieniu mężczyzny. Z determinacją dąży do wytyczonego celu, którym jest miłość do wybranego mężczyzny i chęć wiedzy.

Tomko, syn Mildy, żyje w sobie tylko znanym świecie. Jak kiedyś jego matka, ma wizje, które prowadzą go, do podjęcia ważnej, życiowej decyzji.

Przyjaźń Mildy i Amalii trwa. Niezmienna i coraz silniejsza, wraz z upływem lat i przeżytych doświadczeń. Tej pierwszej los nie szczędzi trosk i zmartwień. Na pewne rzeczy w jej życiu przychodzi koniec. Tylko po to, aby mogło zacząć się coś nowego.

Autorka idealnie nakreśliła w powieści obraz ówczesnego Krakowa. W przemyślany sposób połączyła prawdę historyczną, z fikcją literacką i siłą swojej wyobraźni. To właśnie historia i bohaterowie stanowią najmocniejszą stronę tej niezwykłej powieści.

Z przyjemnością i wzruszeniem śledziłam losy ulubionych bohaterów. Z każdym tomem serii stawali mi się ono coraz bliżsi i teraz kiedy przyszedł czas na pożegnanie w moim sercu zapanował smutek i pustka. Taka pustka, którą odczuwam zawsze wtedy, kiedy kończę przygodę z tak wyśmienitą prozą. Muszę bowiem podkreślić, że „Saga średniowieczna” Lucyny Olejniczak, to proza na najwyższym możliwym poziomie. To już Himalaje literackich możliwości. Skutecznie odrywająca od codziennej rzeczywistości, pokazująca realia czasów, które dawno minęły. Wybitna, fenomenalna, zachwycająca.

Gorąco polecam.