Przysługa recenzja

„ Dziwne, że ludzie mogą się stać smutni, a nawet źli, gdy życie staje się zbyt łatwe. Ale tak to już jest. I wtedy najlepiej zacząć od nowa, od drugiego końca.” (str.79)

Dalsze losy Natalii i jej domu, w którym się wychowała, i którego stała się właścicielką. Ta część jest trochę słabsza od pierwszej części, mniej dramatycznych wydarzeń, strachu i przerażenia. Lecz równie interesująca. Mimo grozy sytuacji jest sporo elementów humorystycznych, ubarwiających całą historię, a przyjaciółki ciągle pakują się w kłopoty.

Parter domu przeszedł prawdziwą metamorfozę, pozostało wykończenie piętra i można było otwierać pensjonat. Relacje Natalii z córką wreszcie układają się dobrze. Jej przyjaźń z Karoliną trwała, mimo, iż ta wyjechała do Norwegii. Lecz wraca by wesprzeć przyjaciółkę w trudnych chwilach. Była to naprawdę prawdziwa, bezinteresowna przyjaźń, która wpłynęła pozytywnie na życie i nastawienie do niego Natalii.

Natalia mieszkając na wsi czuła się wreszcie wolna i wyluzowana. Planowała rozbudowę domu, co po części udało jej się zrealizować. Jednak sielanka nie trwa zbyt długo. Szukając skarbu pozostawionego przez babcię znajdują ludzki szkielet. A potem znika córka Natalii. Poszukiwania nie dawały rezultatu. Do akcji włącza się policja. Natalia z przyjaciółką prowadziły zakrojone na szeroką skalę poszukiwania. Przyjaciółka podtrzymywała załamaną Natalię na duchu, bez niej bohaterka pogrążyłaby się w całkowitej rozpaczy. Powracają koszmary. Wiele obcych osób wspierało ją i dodawało otuchy.

Jak się okazało poszukiwaczy babcinego skarbu było więcej, lecz każdy kto go szukał popadał w tarapaty lub tracił życie. Ponownie przeszłość łączy się z teraźniejszością i w niej należy szukać odpowiedzi na niewiadome. Pewne sprawy przybierają zły obrót. Napięcie rośnie. Czytając listy swojej babci Natalia zrozumiała jak bardzo ta ją kochała, mimo zupełnie innych wspomnień z dzieciństwa. Babcia obwiniała się, że nie dała wnuczce miłości i radości życia tylko strach.

Natalia przeszła metamorfozę od zastraszonej żony narcystycznego męża do silnej kobiety, która stawiała czoło wyzwaniom. By odzyskać córkę postawiła wszystko na jedną kartę nie bojąc się konsekwencji i nie licząc się z kosztami. Zakończenie zaskakuje czytelnika. Zawsze trzeba uważać komu można zaufać.