Alternatywa według Wilta recenzja

Książka jest drugą częścią cyklu o Henrym Wilcie (pierwszą był 'Wilt') i warto ją czytać po poprzedniczce. Nasz bohater, w pierwszej części był zapracowanym wykładowca w koledżu dla studentów wieczorowych; w tej książce wreszcie awansował, jest teraz kierownikiem sekcji w koledżu oraz szczęśliwym(?) ojcem czworaczków (same dziewczynki!), ale różnych problemów mu nie ubywa. W szkole nadal musi znosić wybryki podopiecznych, na przykład rozwiązać problem filmu pornograficznego z krokodylem w roli głównej.

Jeśli chodzi o życie rodzinne, to żona Wilta pasjonuje się ekologicznym trybem życia: stosuje recykling gdzie tylko może, pija wino z pokrzyw i w ogóle żyje w zgodzie z naturą. Przy okazji autor daje zjadliwą krytykę ekologizmu, vide świetna dyskusja Wilta z żoną o toalecie organicznej (czyli takiej, w której nic się nie marnuje, można w kuchni gotować na gazie z gó..a). W końcu Wilt zmęczony swoim małżeństwem zakochuje się w miłej szwedzkiej studentce, której wynajmuje pokój w swoim domu. A potem jak zwykle wpada w potężne kłopoty i znowu, zachowując zimną krew, wydobywa się z tarapatów, przy okazji sporo się dzieje.

Muszę powiedzieć, że ta książka jest gorsza od 'Wilta'. Dobry smak autora trochę go zawiódł, poza tym pewne sceny rażą nieautentycznością i teatralnością. Usiłuje autor wyśmiać poglądy skrajne, czy to lewicowe, czy prawicowe, ale nie bardzo mu to wychodzi. Lepiej książka się sprawdza jako satyra na Anglików czy szkolnictwo akademickie.

W pewnym momencie rzecz cała staje się parodią powieści sensacyjnej, czy filmu akcji, takim trochę Monthy Pythonem; ale to się średnio udaje, bo są momenty, że autor przekracza granice prawdopodobieństwa, czy dobrego smaku. Niemniej dosyć często śmiałem się do rozpuku.

Słuchałem audiobooka w niezłej interpretacji Ryszarda Nadrowskiego, jednak nie dorównuje on Wojciechowi Malajkatowi, który świetnie czytał 'Wilta'.

Widzę, że ukazały się jeszcze dwie książki z Wiltem w roli głównej, ale raczej ich nie przeczytam – brakuje wersji audio, a ta się sprawdza najlepiej dla książek Toma Sharpe'a.