Moja krew recenzja

Książka jest kontynuacją 'Odbiorę ci wszystko' tej samej autorki, więc przed rozpoczęciem słuchania odświeżyłem sobie szybko treść poprzedniczki czytanej jakiś czas temu.

'Moja krew' zaczyna się w miejscu, gdzie poprzednia się skończyła, oto Clara Lofthus, samotna matka dwóch bliźniaków obejmuje stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie norweskim. Notabene, kandydat na takie stanowisko jest gruntownie prześwietlany przez odpowiednie służby, w przypadku Clary jest parę dużych znaków zapytania w jej życiorysie, to powinno ją dyskwalifikować, no ale służby się mylą czasami, wspomnijmy niedawną aferę u nas z prezesem NIK...

Z drugiej strony Clara jest niezwykle sprawna i efektywna, chociaż niezbyt towarzyska, więc praca ministerialna nie do końca jej odpowiada: „Mam spędzać czas na rozmowach z ludźmi, a przecież nie lubię ludzi i jestem najszczęśliwsza, gdy mogę siedzieć w spokoju i skupiać się nad swoimi zadaniami.” No ale to także karierowiczka, więc osiągnięta pozycja to dla niej olbrzymi sukces. Z tym że zaraz po nominacji zaczynają wypadać różne szkielety z jej szafy. Tak naprawdę to książka opowiada o tym jak Clara usiłuje owe szkielety wepchnąć z powrotem do szafy, nie bardzo się jej udaje.

Jak wspomniałem, przed lekturą odświeżyłem sobie treść poprzedniczki, ale w trakcie słuchania nie byłem pewien czy dobrze zrobiłem, bo pierwsza połowa książki to w zasadzie powtórzenie fabuły poprzedniej, poza tym niewiele się dzieje, więc słuchało mi się z trudem, nudy! Dopiero w drugiej części audiobooka akcja przyspiesza: jedne osoby znikają, inne ich poszukują, mamy trochę dynamiki.

Niestety, książka jest gorsza od poprzedniej, bo tam był ciekawe wątki, po pierwsze psychologiczny – osobowość Klary, po drugie społeczny – maltretowanie małych dzieci; w tej pozycji brakuje interesujących wątków pobocznych. To raczej powieść akcji (w drugiej części): mamy przygody pani minister, która w towarzystwie wiernego kierowcy szaleje jakby była Bondem w spódnicy, mało to wiarygodne prawdę mówiąc, no bo jak minister może sobie samotnie prowadzić śledztwo? A gdzie odpowiednie służby policyjne i bezpieczeństwa?

Zakończenie książki jest nieco dziwaczne, ale i dramatyczne Czy cały cykl skończy się na tym tomie, trudno powiedzieć.

Coś mi się widzi, ze autorka, niesiona sukcesem pierwszej części, postanowiła napisać kontynuację, niestety wyszło dużo gorzej, książka wygląda na napisaną na siłę, zdarza się.

Audiobook jest świetnie interpretowany przez Wojciecha Żołądkowicza.