Przybrany brat recenzja

„Sam to powiedział: jestem huraganem, i to takim, który aktualnie nie wie, czego chce.”

Raven jest buntowniczką, wieczną imprezowiczką, lubi zapalić zioło, ma niewyparzony język, jest bardzo pewną siebie dziewczyną. Jej ojciec ponownie się ożenił, przeprowadzają się do macochy i jej syna. Piękny dom, tuż obok plaża, basen, Raven wydaje się być zadowolona ze zmian jakie zaszły w jej życiu. Jedyny minus w tym wszystkim to jej przyrodni brat. Ona i Travis, którego nazywa Łośkiem, są jak ogień i woda, różnią się kompletnie wszystkim. On jest kujonem i pedantem, ona z luzem podchodzi do wszystkiego z nauką na czele. Od początku poczuli do siebie niechęć, wszystko nabiera zupełnie innego wymiaru po „lekcji całowania”. Raven zostaje pozytywnie zaskoczona, nie potrafi przestać myśleć o tym co się między nimi wydarzyło. Gdy jemu zaczyna zależeć na nowo poznanej dziewczynie, Raven wbrew sobie i ku swojemu zaskoczeniu zaczyna odczuwać zazdrość. Jak rozwinie się ich relacja?

Powieści A.H. Murphy są kontrowersyjne, niejednoznaczne, emocjonujące. Biorąc się za czytanie „Przybranego brata” byłam ogromnie ciekawa czym kolejny raz mnie pisarka mnie zaskoczy. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, zaskakuje i intryguje. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie, bardzo autentyczne, złożone osobowości. Raven i Travis, do niego od razu poczułam sporą sympatię, ona początkowo bardzo mnie irytowała. Przy bliższym poznaniu zyskuje, pod płaszczykiem zadziorności i wyluzowania, ukrywa prawdziwą siebie. Dlaczego nie potrafi być sobą, nie chce pokazywać swojej prawdziwej twarzy?

Pozornie lekka, zabawna opowieść… Nic bardziej mylnego, trudna, pogmatwana zależność między młodymi ludźmi, skomplikowane relacje rodzinne. Błędy młodości i ich konsekwencje w dorosłym życiu. Przeszłość, która nie odpuszcza, demony, niepewność, strach. Młodzi ludzie, ich zabawy, żarty, bezmyślność, bardziej lub mniej świadome krzywdzenie innych. Utracone zaufanie, nieprzepracowane problemy, młodość w całej swej trudnej, bezwzględnej odsłonie.

Poruszająca, nietuzinkowa, bardzo emocjonalna opowieść. O trudnym dorastaniu, o wybaczaniu, o akceptacji samego siebie. Bardzo polecam!