Udupione przez matki recenzja

Natasza Socha jest dziennikarką i pisarką. Pisze książki, w których nie unika trudnych tematów. Tym razem zaskoczyła swoich czytelników formą.

„Udupione przez matki” to książka o charakterze reportażu. Autorka ubrała go w obyczajową sukienkę, która sprawiła, że tekst stał się dla czytelnika lekki w odbiorze. Treść bowiem jest trudna, przygniatajaca ciężarem emocji.

Natasza Socha napisała książkę o matkach. We wstępie wspomina o tych, które jawią się jej jako tkaczki historii, rodzinne archiwistyki, ogrody emocji, stare, dobrze ukorzenione drzewa, latarnie..., ale nie o takich matkach jest ta opowieść.

„Udupione przez matki” to tekst o zatrutych studniach, krzywych zwierciadłach, przytłaczających chwastach, domach bez drzwi, o pełnych niespełnionych obietnic niedokończonych książkach. O takich matkach przeczytasz, drogi czytelniku.

Treść została podzielona na rozdziały odnoszące się do typów matek, które wyłoniły się z listów czytelniczek. Każdy rozdział kończy się bardzo mądrym, wspierającym i refleksyjnym komentarzem autorki.
Wspomniane listy są siłą napędową tej publikacji. Zawarte w nich szczere, pełne bólu i bezbrzeżnego smutku zwierzenia córek udupionych przez matki dowodzą, że trzeba głośno mówić o toksycznych relacjach między rodzicami a dziećmi.

Dlaczego autorka wybrała relacje córek i matek? Myślę, że odpowiedź jest prosta. Dobitnie pokazuje zaklęty krąg. Córki najczęściej stają się matkami i bardzo często emocjonalnie okaleczone powielają postępowanie matek lub wpadają w pułapkę ucieczki, w dobrej wierze wybierając inne niekorzystne rozwiązania. Kobiety często nie zdają sobie sprawy, że ich postępowanie wobec dzieci wynika z własnych doświadczeń.

Socha w swojej książce pokazuje, ile szkód w psychice dziecka wyrządza uczuciowy chłód, przemoc, zazdrość i nadmierna kontrola rodzica. W rzetelny i poruszający sposób odkrywa przed czytelnikami ciemne oblicze macierzyństwa. Oszczędny styl i krótkie zadania potegują napięcie. Liczne niedopowiedzenia skłaniają do przemyśleń i refleksji, a zawarte w listach historie kobiet są niezwykle intymnymi wyznaniami.

O czym zatem przeczytasz? O tym, co się dzieje z człowiekiem, gdy w dzieciństwie nie czuje matczynej miłości. O tym, czy można się uwolnić od tego, co kształtowało nasze przekonania o sobie i otaczającym świecie. Być może przeczytasz o sobie.

Czego w tej książce nie znajdziesz? Gotowych odpowiedzi czy rozwiązań. Jeśli jednak dobrze się zastanowisz, znajdziesz odpowiedzi w sobie.

„Udupione przez matki” tchnie całą paletą emocji. Wyczuwalna jest też myśl optymistyczna: można budować pozbawione toksycznych relacji życie na własnych zasadach, można uwolnić się choć w części od przeszłości. Jak? Dowiesz się. Przeczytaj tę cudowną książkę.