Po drugiej stronie jeziora recenzja



"Po drugiej stronie jeziora" to debiut Agnieszki K od wydawnictwa Nova Eres. Jest to lekkie młodzieżowe fantasy, które czyta się szybko.

Główną bohaterką jest Mia Lang mieszkająca we Wrocławiu. W dniu swoich osiemnastych urodzin w niewytłumaczalny sposób przenosi się do krainy Locus. Tam, koło jeziora, znajduje ją Kleo, która zabiera dziewczynę do swego wuja Rango. On i Kleo otaczają opieką Mię i pomagają jej zrozumieć funkcjonowanie nowego świata. Jednak szybko zostaje ona wyciągnięta w walkę ze złem. Trafia na zebranie rady wszystkich Pięciu Miast, na której zostają wybrani ich przedstawiciele do pewnej misji. Jej celem jest wyzwolenie Pięciu Miast z pod władzy złej królowej. Każdy uczestnik wyprawy pochodzi z innego miasta, i w każdym z nich panują inne zasady. Mija dołączyła do ekspedycji w ostatniej chwili i zajęła miejsce Kleo. Jej celem nie jest walka z władzą, a próba powrotu do domu. Jednak decyzja o powrocie do domu jest trudniejsza niż myśli, a wszystko przez przystojnego wojownika. Czy dziewczyna wróci do swojego świata? Jak potoczą się losy drużyny?

Świat przedstawiony w książce jest świetnie wykreowany. Bardzo opisowy i szczegółowy. Podoba mi się pomysł na na krainę podzieloną na Pięć Miast i ich przedstawienie. Każde z nich jest inne i jedyne w swoim rodzaju. Z bohaterami jest już trochę słabiej, czegoś mi w ich charakterach brakowało. Niepolubilam głównej bohaterki. Jak już kiedyś wspominałam, przy recenzji innej książki, nie lubię postaci kobiecych słabych i bezbronnych. A Mija właśnie taką postacią jest. Ciągle potrzebuje pomocy: to nie zje śniadania i mdleje, to znów staje się ofiarną porwania itd. i zawsze ktoś musi ją ratować. Do tego jeszcze wszystkie postacie męskie muszą się w niej zakochać. Trochę to takie płaskie i robi się z tego romans, a nie powieść fantasy. Jak już pisałam, samą wizję świata autorka przedstawiła nam bardzo obrazowo, czego jestem pod wrażeniem, jednak sam pomysł na fabułę trochę słaby. Do tej pory nie rozumiem po jaką cholerę wlekli się mieszkańcy ostatniego miasta, na drugi koniec krainy, by z potem wyruszyć w piecioosobowej drużynie w drogę powrotną??? A co z resztą mieszkańców, którzy również z nimi przybyli do tego ostatniego miasta? Nie mogli wracać z nimi? Szli inną drogą, czy zostali na miejscu? Pomysł na stworzenie drużyny bardzo podobny jak u Tolkena tylko, że tu nie rozumiem po co została ona stworzona. Jak dla mnie jest w fabule zbyt wiele błędów co sprawia, że czytelnik się gubi. Mimo wszystko książkę czyta się bardzo szybko. Dużo się dzieje. Bohaterowie mają wiele przygód.

"Po drugiej stronie jeziora" to lekkie fantasy, w którym opisy krainy stworzonej przez autorkę są cudowne. Czekam na ciąg dalszy, bo może w końcu dowiem się jakie zadanie ma ta piecioosobowa drużyna.

Za egzemplarz bardzo dziękuję autorce.