Tylko przetrwaj noc recenzja

Listopad 1991 r.

Charlie jest młodą studentką pogrążoną w żałobie po stracie przyjaciółki. Maddy padła ofiarą kampusowego zabójcy. Stan, w którym obecnie się znajduje Charlie, nie pozwala jej na dalsze kontynuowanie studiów. Postanawia natychmiast opuścić kampus. Z Joshem spotyka się przypadkowo, gdy rozwiesza ulotkę, szukając chętną osobę, która podwiozłaby ją do jej domu w Ohio w zamian za pieniądze na paliwo. Tak się składa, że on też tam jedzie i bez problemu zabrałby ją ze sobą na przejażdżkę.

Podróż rozpoczynają późno w nocy, a kiedy zaczynają rozmawiać, Charlie podejrzewa, że Josh może nie być uczniem, jak początkowo sądziła. Dalsze incydenty utwierdzają ją w przekonaniu, że jest w samochodzie z prawdziwym mordercą z kampusu. Kim tak naprawdę jest Josh i komu uda się przetrwać tą ciemną i mroczną noc?

„Tylko przetrwaj noc” to dobry thriller psychologiczny autorstwa Rileya Sagera. Dlaczego tylko dobry? Po „Wróć przed zmrokiem” liczyłam na kolejną dawkę adrenaliny i emocji. Niestety trochę mi zabrakło tych elementów. Ciemna noc. Dwoje nieznajomych w samochodzie jadących ciemnymi drogami. Akcja rozgrywa się przed czasami telefonów komórkowych i Internetu. Zapowiada się intrygująco. Myślałam, że czeka mnie niesamowita przejażdżka, ale niektóre wydarzenia trochę psuły ten mroczny klimat. Wydawały mi się wręcz groteskowe. Obrazy tworzone w głowie Charlie, które uniemożliwiały jej odróżnienie fikcji od rzeczywistości, wprowadzały mętlik i zdezorientowanie w trakcie czytania. Autor momentami trochę poszalał. Jednak jeżeli jesteście fanami twórczości autora, to uważam, że znajdziecie w tej książce również coś dla siebie. Wpaść na trop mordercy to nie lada wyczyn. Ostanie kilka rozdziałów było nieco zawiłe. Ogólnie rzecz biorąc, jest to przyzwoita lektura, która mnie zaangażowała… ale po prostu nie zrobiła na mnie efektu WOW. Bardzo podobało mi się, że powieść została osadzona w latach 90. Możemy powrócić do kultury i filmów lat 90. i oczywiście do technologii tamtych czasów, gdzie nie ma telefonów komórkowych. Charlie na pewno przydałby się pod ręką taki telefon, w tej pełnym napięcia i wielu niewiadomych podróży. Ja jednak nie zniechęcam się i z pewnością sięgnę po najnowszą książkę autora „Dom po drugiej stronie jeziora”.