Autor: @Vernau ·1 minuta

2021-11-06

Skomentuj

19 Polubień

Dr Edith Eger ma niezwykłe życie, a jej książka „Wybór. Przetrwać niewyobrażalne i żyć” jest warta tego, aby ją przeczytać.

Cyt.:” Cieszę się, że jesteś mądra, bo urodą nie grzeszysz”, takie słowa usłyszała Edith od swojej matki w dzieciństwie, której życie skończyło się w krematorium obozu koncentracyjnego w Oświecimiu/Auschwitz.

Edith Eger, węgierska Żydówka, ma obecnie 94 lata i mieszka w Stanach Zjednoczonych, dokąd wyemigrowała po wojnie. Jest psychologiem, zajmuje się leczeniem stresu pourazowego, pracuje z żołnierzami, weteranami wojennymi oraz ofiarami przemocy fizycznej i psychicznej.

Do obozu w Oświęcimiu trafiła razem z rodzicami i siostrą w transporcie z węgierskimi Żydami. Jej matka prosto z pociągu, po selekcji dr Mengele, trafiła do komory gazowej.

Edith wcześniej trenowała balet i gimnastykę, miała nawet wziąć udział w olimpiadzie w 1944 roku, ale wycofano jej kandydaturę ze względu na żydowskie pochodzenie. W obozie tańczyła dla dr Mengele, a on nazywał ją swoją tancereczką.

O tym etapie jej życia opowiada pierwsza część książki. Część druga to historia jej życia na emigracji w USA i zdobywanie wykształcenia. Po czterdziestce poszła na studia psychologiczne, a wieku pięćdziesięciu lat zrobiła doktorat. W ostatniej części, opowiada o swojej pracy terapeutycznej i kilku przypadkach swoich pacjentów.

Edith Eger zajmuje się leczeniem traum. Jak sama przyznaje jest ofiarą Holokaustu. Pobyt w obozie koncentracyjnym to doświadczenie, które zostawia ślad w człowieku na całe życie.

Mówią o tym również inni psychologowie. Istnieje takie zjawisko jak syndrom ofiary Holokaustu, który jest przenoszony na dzieci, czy nawet wnuki.

Aby to przepracować Edith Eger wróciła do obozu w Oświęcimiu na początku lat osiemdziesiątych, żeby stawić czoło swojej przeszłości.

Dzisiaj jest osobą niezwykle szanowaną, poprzez swoją pracę terapeutyczną i nadal aktywną. Kto zna angielski, może posłuchać jej wystąpień i wywiadów na youtubie.

„Wybór. Przetrwać niewyobrażalne i żyć” to z pewnością ważna książka . Są to nie tylko wspomnienia osoby, która przeżyła Auschwitz. Edit Eger pracowała również z Victorem E. Franklem, austriackim Żydem, psychiatrą, który był również więźniem obozu w Oświęcimiu, o czym opowiada w książce „Człowiek w poszukiwaniu sensu”.

Podaje w niej sposób, na przetrwanie piekła, jakim było Auschwitz i zachowanie po nim zdrowia psychicznego.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2021-11-06

× 19 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

3 wydania

Wybór. Przetrwać niewyobrażalne i żyć

Edith Eger

7.9/10

W 1944 roku szesnastoletnia Edith Eger została wywieziona do Auschwitz. Przetrwała, bo doktor Józef Mengele lubił patrzeć na jej taniec. Gdy obóz został w końcu wyzwolony, Edith, u skraju sił, została...

Komentarze

3 wydania

Wybór. Przetrwać niewyobrażalne i żyć

Edith Eger

7.9/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Wybór. Przetrwać niewyobrażalne i żyć

Dzisiaj pragnę zwrócić waszą uwagę na kolejną trudną, a zarazem niezwykle wartościową pozycje, która skupia się na wydarzeniach z czasów || wojny światowej, a mowa o obozie w Auschwitz. ~"WYBÓR. PRZ...

@jjoollkkaa.20

Wyzwolić się z traumy i pomagać innym.

Nie łatwo jest pisać opinię o czyichś przeżyciach, choć "Wybór" nie reprezentuje typowej konstrukcji książki dotyczącej wspomnień z obozowego piekła. Cześć dotykająca tego zagadnienia zostaje potrak...

@Asamitt

Pozostałe recenzje @Vernau

Iść, czy nie iść do Psychiatry ?

Iść, czy nie iść do Psychiatry ? Oto jest pytanie. Profesor Bogdan de Barbaro jest lekarzem psychiatrą i psychoterapeutą. Ma talent dydaktyczny, bo to jak tłumaczy zag...

Recenzja książki Po co światu psychoterapia

Zapraszam Słowa na scenę …

Marian Pankowski został pisarzem z przypadku. W wieku 16 lat chciał zaimponować swojej pierwszej dziewczynie, i napisał dla niej wiersz. I tak się zaczęło. Dzięki przypa...

Recenzja książki Gość