W imię ojców recenzja

Kotlina Kłodzka spowita zimową aurą. Mieszkańcy Lądka-Zdroju przerażeni makabryczną zbrodnią. Przeszłość, która upomina się o sprawiedliwość. Lokalna policja, która potrzebuje pomocy specjalistów. Rzecka i Cichecki wkraczają do akcji. Tyle o fabule, ale zapewniam, że znacznie więcej się tutaj dzieje!

W ubiegłym roku „Małomiasteczkowy” trafił do moich top książek. Czekając na kontynuację, układałam w głowie tysiące scenariuszy. Miałam nadzieję, że kolejna część będzie równie emocjonująca i tajemnicza. Czy tak się stało?

TAK!

Pan Pisarz po raz drugi udowodnił mi, że potrafi zakręcić fabułą w taki sposób, bym nie chciała odłożyć książki, a tym samym powtórzyć sukces, a nawet wzbić się wyżej.

„W imię ojców” to nie tylko kryminał, to coś więcej. Tutaj warstwa obyczajowa współgra z wątkiem kryminalnym, tworząc niepokojący klimat. W moim odczuciu Duszyński świetnie sobie radzi na tej płaszczyźnie. Doskonale łączy życie mieszkańców z kryminalną zagadką, a co za tym idzie, angażuje czytelnika i daje mu poczucie uczestnictwa w wydarzeniach.

„W imię ojców” nie należy do tych krwawych kryminałów, ale ma w sobie tę moc i mrok, które od pierwszych stron bombardują w czytelnika.

Ciekawa i dobrze poprowadzona intryga, małe miasteczko, tajemnice wynurzające się z cienia, bohaterowie, którzy dążą do odkrycia prawdy i w międzyczasie rozwiązują własne problemy. Dużą rolę w tej powieści odgrywają międzyludzkie relacje, rodzinne, przyjacielskie, służbowe. Niesamowita historia, zbudowana na emocjach i całej sieci kłamstw. Trudno oprzeć się wrażeniu, że opisane wydarzenia, są tylko fikcją. Realizm tej powieści wywołuje dreszcz niepokoju i pokazuje, do czego zdolny jest człowiek, by ukryć brutalną prawdę.

Niezwykle płynnie czyta się tę książkę. Teraźniejsze wydarzenia i retrospekcje sprzed trzydziestu lat świetnie ze sobą współgrają. Oczywiście, Autor każdy rozdział kończy w taki sposób, by zostawić czytelnika z pytaniem. Potrafi też nieźle zamieszać i wywieść w pole. Byłam pewna, że powiązałam wszystkie poszlaki i tropy przed Cicheckim. Moja błyskotliwa dedukcja jednak runęła jak domek z kart. Duszyński sprowadził mnie na ziemię i pokazał, że zabawa nadal trwa.

Bardzo chcę, abyście w trakcie lektury zwrócili uwagę na wyjątkową postać, którą obdarzyłam ogromną sympatią. Mowa tutaj o pani Wiesi. Ta kobieta walczy z pogłębiającą się chorobą, potrzebuje wsparcia, ale doskonale łączy wątki i podsuwa rozwiązania swojej wnuczce.

Usilnie namawiam wszystkich fanów gatunku i nie tylko do lektury. Dajcie się wciągnąć w klimat tej powieści. Przenieście się do Lądka-Zdroju, gdzie nic nie jest oczywiste, a tajemnice z przeszłości pochłaniają nowe ofiary. To idealny kryminał na jesienne wieczory.

Polecam!