Wiosenne przebudzenie recenzja

"Wiosenne przebudzenie" to pierwsza powieść cyklu "Duchy minionych lat", jednak tak naprawdę jest to już trzynasta część większej całości i sądzę, że nie powinno się jej czytać bez znajomości poprzednich książek. Powieść jest kontynuacją cykli: "Zemsta i przebaczenie" (sześć części), "Zanim nadejdzie jutro" (trzy części), "Prawda zapisana w popiołach" (trzy części). Dopiero wszystkie części czytane po kolei pozwalają na zrozumienie zawiłych wątków, poznanie prawdziwych motywacji i charakterów bohaterów, a cała historia układa się w spójną, fascynującą całość. Powieści Joanny Jax zaliczyłabym do utworów obyczajowych z historią naszego kraju, ale też i świata w tle.
Akcja tej części toczy się na początku lat siedemdziesiątych XX wieku głównie w Polsce. Bohaterami są dorosłe już dzieci poznanych w poprzednich częściach Szymona, Błażeja, Alicji, Hanki, Igora, Emila i Juliana. Przeszłość ma tutaj duże znaczenie, bowiem młodzi ludzie bardzo pragną poznać tajemnice swoich rodziców, choć niektóre z nich nigdy nie powinny wyjść na jaw. Młodzi bohaterowie są różni. Mądrzy, dobrzy i szlachetni, ale też głupi i lekkomyślni. Niektórych nie da się lubić, innych wręcz przeciwnie. Zawsze są to jednak postacie ciekawe, bowiem autorka tworzy postacie żywe, intrygujące, pełne emocji.
Główne tematy wokół których toczy się akcja to życie w komunistycznym kraju, perypetie miłosne, trudności w pracy i na studiach, trudne decyzje życiowe, poszukiwanie swoich korzeni, historia Europy i świata. Podobnie jak w poprzednich częściach autorka przedstawia nam bohaterów żyjących po obu stronach żelaznej kurtyny, co pozwala jej na pokazanie różnych perspektyw. Dodatkowo niektórzy z naszych bohaterów to pracownicy komunistycznej Służby Bezpieczeństwa, a inni to korespondenci prasowi. Dzięki temu możemy poznać pracę tajnych służb oraz brać wdział w zamachu podczas olimpiady w Monachium, możemy być w Irlandii i Chile. Wszystkie części tej olbrzymiej sagi pozwalają na poznanie historii dwudziestowiecznej Europy (począwszy od drugiej wojny światowej), bowiem autorka niemalże nie pomija żadnego ważnego wydarzenia i konfliktu na świecie. Ta łatwość opowiadania o wydarzeniach historycznych jest wielką zaletą całego cyklu.
Polecam z całego serca, ale zaznaczam, że aby w pełni docenić, zrozumieć i móc czytać z radością i zachwytem, należy znać poprzednie części.