Czas przeszły recenzja

Jack Reacher, były oficer śledczy żandarmerii, wędruje od lat po Ameryce właściwie bez celu. Tym razem wymyślił, że przejedzie z Maine do Kalifornii ale już na początku tej podróży, zupełnie przypadkiem, natknął się na drogę do Laconii, miasteczka, w którym urodził się jego ojciec. Reacher nigdy tam nie był, ale skoro nadarzyła się okazja, postanowił zobaczyć miejsce, w którym wychował się ojciec, o którym czasem opowiadał.

Po wielu perypetiach Reacher dowiaduje się, że rodzina ojca właściwie nie mieszkała w samej Laconii, ale w pobliskim osiedlu zbudowanym dla pracowników zatrudnionych w fabryce cyny. Podczas zwiedzania ruin i resztek dawnej osady i fabryki – od czasu, kiedy to w cynkowni pracował dziadek Reachera, minęło około sześćdziesiąt lat, więc wszystko zarośnięte jest krzakami i młodymi drzewami, a resztki budowli ledwie widoczne, Reacher dowiaduje się o rzekomym skażeniu wód przez fabrykę oraz wchodzi w konflikt z miejscowym sadownikiem i jego synem.

Zupełnie mimochodem były żandarm ratuje z opresji kelnerkę, mieszkającą w Lacunii, ale pracującą w lokalu, w pobliskim dużym mieście. której naprzykrza się miejscowy osiłek. Facet ląduje w szpitalu, ale okazuje się, że jego ojciec ma niebezpieczne wpływy, powiązania i znajomości.

Dwoje młodych Kanadyjczyków wiezie do Stanów tajemniczy kufer. Jego zawartość mają nadzieję korzystnie sprzedać w Ameryce. W okolicach Lacunii ich wysłużona honda civic odmawia posłuszeństwa, więc zatrzymują się w motelu. Jego właściciele żywią wobec kanadyjskiej pary wyraźnie złe zamiary. Różnymi manipulacjami i zwykłymi kłamstwami starają się zatrzymać młodych ludzi, nie pozwolić im w żaden sposób opuścić motelu. Dla czytelnika jest to wyraźnie widoczne od razu, lecz Kanadyjczykom zajmuje trzy dni zorientowanie się, że coś tu jest nie tak. Właściwie przestają mieć wątpliwości dopiero wtedy, kiedy okazało się, że nijak nie mogą opuścić pokoju i są podsłuchiwani i podglądani.

Oczywiście łatwo można się domyślić, że wszystkie te wątki, i nie tylko te, w pewnym momencie zaczną się łączyć, choćby poprzez osobę Jacka Reachera, który – jak zawsze w powieściach Lee Childa z tego cyklu – po prostu musi wszystko rozwiązać i doprowadzić do sprawiedliwego końca.

Bardzo dobra powieść sensacyjna – polecam.