Prześladowca recenzja

❤️Recenzja❤️

"Od sa­me­go po­cząt­ku wie­dzia­łam, że ta mi­łość bę­dzie trud­na, li­czy­łam się z tym. Czy można kogoś aż tak bar­dzo ko­chać i rów­nie mocno nie­na­wi­dzić?"

Serena to jedna z lepszych uczennic szkoły. Ma marzenie-zostać lekarzem. Robi wszystko, aby tak się stało. Tylko że jedno zdarzenie. Jeden niewłaściwy moment sprowadza na jej drogę kłopoty. Tym kłopotem będzie Declan. Chłopak, który zamieni jej życie w piekło, bo obrał ją sobie za cel, aby ją zniszczyć. Do czego się posunie? Czy Serenie uda się przetrwać?

Ona stanie się jego celem. On będzie jej prześladowcą.

"Prześladowca" to historia, która odkryje przed nami swoją mroczną stronę. Sprawi, że wszystkie demony wyjdą na światło dzienne, niszcząc wszystko to, co spotkają na swojej drodze.

Bohaterowie tej książki są niczym ogień i woda. Są totalnie różni. Serena ma idealne życie. Wspaniałą rodzinę, przyjaciół. Najlepsze oceny, tylko czy nie są to pozory? Może coś, co wydaje się idealne, wcale takie nie jest? Declan to chłopak, po którym nie wiadomo czego można się spodziewać. Nieobliczalny. Kryje się w nim toksyczność, której nie potrafiłam zrozumieć. Można go określić mianem okrutnego. Czerpie radość z zadawania bólu innym. Tylko że właśnie on stara się pomóc Serenie. Na swój popaprany sposób, ale to robi...

Dwie osoby, które mogą wzajemnie sobie pomóc? Ale czy to zrobią?

Myślałam, że nic mnie już nie zaskoczy. Jakże się pomyliłam. Autorka w swojej najnowszej książce serwuje nam takie zdarzenia, że momentami miałam na ciele dreszcze strachu. Jest to książka brutalna. Nie jest ona dla każdego. Przy jej czytaniu trzeba mieć nerwy ze stali. Wielokrotnie będziecie mieli w głowie pytania. Dlaczego ona to robi? Dlaczego się na to godzi?

Przepadłam w mroku tej książki. Świat bohaterów pochłonął mnie do takiego stopnia, że nie potrafiłam przestać czytać tej książki. Ta historia dała mi wiele bolesnych sytuacji, które czegoś mnie nauczyły. Pojawi się wiele emocji, które nie sposób kontrolować. Będziecie chcieli krzyczeć, wylewać łzy, ale także pozwolić, aby na twarzy pojawił się uśmiech.
Na prawie 500 kartkach zawarta jest historia, która coś mi uświadomiła. Człowiek może przyjmować różne maski, ale prawdziwego "ja" nigdy nie będziemy w stanie się pozbyć.
Po tak fantastycznej historii mimo jej brutalnej strony, mam niedosyt twórczości autorki. Nie mogę się doczekać jej kolejnej odsłony, która jestem pewna, że także mnie zaskoczy.