Dziennik Reni Spiegel. Życie młodej dziewczyny w cieniu Holocaustu recenzja

Czy da się opisać swoje życie podczas wojny bez zamieszczania informacji o swoim strachu, bólu, niepewności co będzie jutro? Czy można pisać tylko o swoich pozytywnych odczuciach? Czy możliwe jest opisywanie uczucia, które rodzi się w sercu, kiedy nie wiadomo czy dojdzie do spotkania. Okazuje się, że można i tego przykładem jest właśnie dziennik Reni.

Bardzo trudno jest ocenić pamiętnik. To tak jakby ktoś otwierał przed nami drzwi do swojego życia, dawał nam kapcie, nalewał herbaty i częstował świeżo wyjętą z piekarnika drożdżówką. A my po tej wizycie musimy zdecydować, czy wybory, jakich dokonała bohaterka, były słuszne. Czy przeżycia były na tyle wstrząsające, by spisywać je na kartach dziennika? Ocenić czy nastolatka słusznie postąpiła, wypowiadając, takie czy inne słowa.

Podczas lektury miałam ogromny problem. Z jednej strony nie mogłam pojąć, jak nastolatka mogła odciąć się od tego wojennego świata. Żyć w takiej bańce, w której nie ma miejsca na trwogę i smutek. W pamiętniku nie znajdziemy informacji dotyczących miasta, czy tego, co działo się za oknem. Czytając, przez moją głowę nie raz przechodziły myśli, że podobny pamiętnik mogła napisać dziewczyna żyjąca dziesięć czy piętnaście lat temu. Myślę, że podobne problemy zaplątały głowę. Koleżanki, koledzy, pierwsza miłość, kłótnie o błahostki. Z drugiej jednak strony Renia chciała żyć tak po prostu, normalnie. Mieć kogoś, kto ją pokocha, posiadać oddanych przyjaciół. Takie zwyczajne pragnienia nastolatki.

Dziennik Reni został uzupełniony o relację jej rodziny i przyjaciela. I zastanawiam się, czy umieszczenie ich na końcu książki było słuszne. Informacje te wyjaśniają losy rodziny Reni, dlaczego jej rodzina wyglądała tak, a nie inaczej. Być może gdyby zostały umieszczone na początku treści z dziennika, byłyby lepiej zrozumiałe. Jest coś, co bardzo mocno rzuca się w oczy. Mianowicie mapa na samym początku książki. Nie mam pojęcia, co autor miał na myśli, prowadząc tak granice. Wilno nie należało Polski? Historycy mają inne zdanie na ten temat.