Pokój bez widoku recenzja

Dzisiaj przeniesiemy się do Warszawy, gdzie, po wielu latach w Stanach, powraca John M. Godart. Mężczyzna jest sławnym pisarzem, który jednocześnie stawiany jest jako wzór cnót i moralności. W stolicy zajmuje się szukaniem mieszkania, które będzie na tyle przestronne, żeby zmieścić w nim ogromny zbiór książek. Z tego też powodu wybiera się na spotkanie z agentem nieruchomości. Celem wycieczki jest fabryka na Pradze, która podobno ma zostać przerobiona na lofty. Jednak jest ktoś, kto oczekuje na niego na miejscu i jego celem wcale nie jest oprowadzenie po nieruchomości.

Gdy skończyłam „Pokój bez widoku” w pierwszym momencie nie wiedziałam co mam o nim myśleć. Poszłam spać, a na drugi dzień wszystko ułożyło się w mojej głowie. Tym sposobem mogę wam powiedzieć, że według mnie jest to książka, która pokazuje, że nie każdy autorytet jest tym za kogo się podaje. Dodatkowo udowadnia, że prawda zawsze wyjdzie na jaw, bez względu na to jak bardzo będziemy kombinować i zamiatać sprawy pod dywan.

Właściwie ta niedługa powieść niejako zmusza do tego, żeby spojrzeć w głąb siebie i sprawdzić, czy samemu nie idzie się w złą stronę.

Poza tym jest to sztuka dwóch aktorów. Oboje są negatywnymi postaciami. Do żadnego z nich nie poczułam nawet cienia pozytywnych uczuć. Nie współczuję im ani ich nie lubię. Właściwie uważam, że dobrze im tak, a z drugiej strony możliwe, że kara, która ich spotkała jest zbyt lekka.

Chociaż muszę przyznać, że książka ta doskonale pokazuje jak pewne wydarzenia z przeszłości determinują to, w jaki sposób potoczy się życie, a także do jakich czynów taka osoba może się posunąć.

Ogólnie „Pokój bez widoku” czytało mi się dobrze, chociaż miałam kilka momentów, gdzie musiałam wrócić do wcześniejszych akapitów. Może to jednak wynikać z mojej gorszej dyspozycji i samopoczucia. Jednak mimo to książka przypadła mi do gustu. Podobały mi się nawiązania do przeszłości Godarta. Uważam, że autor świetnie przedstawił warstwę psychologiczną postaci i jej motywy.

Dlatego jeśli macie ochotę na powieść, która opiera się na podróży w przeszłość, analizie życia i swego rodzaju spowiedzi, to jak najbardziej mogę wam polecić tę książkę.