Zawsze będziesz winna recenzja

Wyjątkowość thrillera Anny Rozenberg polega na delikatności i subtelności, z jaką Autorka porusza tematy przesiąknięte na wskroś bólem i okrucieństwem. Powieść przepełnia wyobrażony i niewypowiedziany strach, który przeraża bardziej, niż ten serwowany na ociekających krwią stronach u wielu autorów.

Wejdźcie proszę na chwilę do mojego gabinetu. Pokażę Wam ślady, jakie pozostawiła w nim lektura thrillera “Zawsze będziesz winna”.

Po prawej stronie, w centralnej części ściany, tuż nad biurkiem, wisi tablica korkowa. Przypiąłem do niej karteczki, na których zapisane są tematy, jakie Autorka zgłębia w swej powieści. Tak, tak, dobrze widzicie. Jest ich tyle, że starczyłoby na niezłą trylogię. Przeczytajmy je na głos…

Przemoc domowa

Zdrada

Samobójstwo

Molestowanie

Zabójstwo

Szantaż

Uzależnienie

Przyjaźń

Wsparcie

Lojalność

Macierzyństwo

Odwaga

Kłamstwo

Zemsta

Celowo zdjąłem sznureczki, którymi powiązałem je ze sobą. Nie chcę przecież odebrać Wam emocji z lektury.

Spójrzcie proszę na przeciwległą ścianę. Stylowy beton strukturalny pokrywa teraz swoista tapeta, powstała z kartek flipcharta. Zapisałem na nich pytania, jakie krążyły w mojej głowie podczas podróży z bohaterami.

Na pewno zauważyliście rysunek kobiety, który wisi na drzwiach. To Helen Harris, główna bohaterka powieści. Czterdziestodwuletnia była policjantka z Birmingham, obecnie mieszkająca w Cardiff. Wokół jej portretu wypisałem sporo imion: Theodor, Victor, Laura, Janika, Tom, Benjamin, Darcy, Mart. Jak się pewnie domyślacie, to zwiastun złożonej sieci relacji, w jakie uwikłana jest Helen. Jej historia jest bolesnym studium przemocy, która na przestrzeni życia kobiety odmieniana była przez wszystkie przypadki. Ocena tej postaci jest największym wyzwaniem, jakie Anna Rozenberg rzuca czytelnikowi. To będzie dla Was intelektualny rarytas, ale uprzedzam - miejcie pod ręką coś na ból głowy. Przyda się!

Anna Rozenberg nie musi już udowadniać w jakiej literackiej lidze gra. A jednak to robi. Wciąż jest zmotywowana i głodna kolejnych sukcesów. Wkracza na scenę thrillera bez fałszywej skromności, rozkładając przed czytelnikiem karty swoich umiejętności i super mocy. Pisze tak, że autentycznie jest Ci ciężko na sercu, a jednocześnie jesteś Jej za to wdzięczny. Przewracasz kolejne strony czując fizyczny ból, ale robisz to, bo opowiadana historia nie wypuszcza Cię z objęć. Thriller musi poruszać, powinien przerażać i warto by zapadał w pamięć emocjami, które wyrył w sercu. W tym wypadku tak właśnie jest.