Psi park recenzja

Sofi Oksanen, fińska pisarka, napisała przejmującą historię, w której króluje rozpacz. Mimo to, najprawdopodobniej ta książka może okazać się jedną z najlepszych jaką przeczytałam w tym roku.

Powieść przeniosła mnie w czasy zubożałej, postkomunistycznej wsi ukraińskiej. Autorce udało się tak namacalnie przedstawić działalność nielegalnych kopalni węgla( tzw. kopanek), czy też pól makowych, że czytając opisy miałam gęsia skórkę na rękach i widziałam nędzę wsi wschodniej Ukrainy. W tamtych czasach króluje desperacja i przestępczość. Kobiety marzą o karierze modelki na zachodzie Europy lub decydują się na los surogatki; nie zważając na zdrowie fizyczne czy psychiczne. Jaką cenę zapłacą za ucieczkę od ubóstwa, o tym m.in. dowiadujemy się z powieści.

Czytając „Psi park” miałam wrażenie, że autorka wnikliwie zbadała bardzo trudny temat i przekazała mroczne odcienie procederu, m.in. jak klienci osobiście sprawdzają dawców/surogatki i że trudno wyznaczyć granice, gdy posuwają się zbyt daleko. Opis badania jest wstrząsający, wręcz okrutny.

Narrator pierwszoosobowy porusza się zarówno w czasie, jak i w przestrzeni – pomiędzy Tallinem, Helsinkami i Ukrainą. Podążając za nim rozplątujemy wątki zdrady, miłości, śmierci oraz zemsty. Obserwujemy bohaterki: Oleńkę oraz Darię i bardzo długo nie jesteśmy pewni, co złego wydarzyło się w ich życiu. Widzimy jak Oleńka wykorzystuje Darię, podczas jej kariery w modelingu. Z drugiej strony, pewne jest że gdyby nie doszło do ich spotkania, życie Darii byłoby pełne ubóstwa.

Nazwy miast ukraińskich, opisanych w powieści, to kolejny wstrząs – Dniepropietrowsk, Mikołajów, Śnieżne i Zaporoże. O tym miejscach słyszymy obecnie w kontekście wojny.

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się aż tak ciekawej fabuły, intrygujących, złożonych postaci bohaterek, które potrafią być jednocześnie dobre i nikczemne. Całość jest niezwykle przekonywująca, a miejscami wręcz przerażająca. Sytuacja kobiet w krajach postsowieckich, które pozbawione były wielu szans i zmuszane do robienia wszystkiego tylko po to, aby przetrwać była bolesna i przerażająca.
Posłuchajmy Oleńki, opowiadającej o okresie wojny na Majdanie:

Pomimo tego, że zakończenie książki mnie rozczarowało, z ciekawością sięgnę po inne powieści Sofi Oksanen. Jej proza zasiała we mnie tyle ziaren, pozostawiła tyle niepokojących pytań, że muszę to zrobić. Wiem, że powinnam.

Sięgnijcie po ten mistrzowski tytuł. Ta opowieść nie pozostawi was obojętnymi. Jestem tego pewna.


Wydawnictwu Znak dziękuję za egzemplarz recenzencki książki.