Wesele serc. Doresium recenzja

Od wielu lat lubię sięgać po powieści przynależące gatunkowo do fantastyki. Czy są to powieści młodzieżowe, czy dla starszych czytelników, a nawet te, które są z dodatkiem naukowych treści, czyli można powiedzieć, że bliżej im do si-fi. Nie tylko klasyka gatunku robi na mnie wrażenie, ale i wiele ciekawych debiutów. Nie tylko tych z amerykańskiego rynku, ale i naszego. Fantastyka ma to do siebie, że jest gatunkiem, jak dla mnie, najmniej określonym ramowo, więc jest w nim miejsce na pewną wolność i pomysłowość. Tylko to nie koniecznie zawsze jest najlepszy wybór...

Wesele serc. Doresium Agnieszki Glysz na początkubardzo przyciągnęło mnie swoim opisem. Miałam ogromną ochotę na tę historię, no jednak muszę przyznać, że ten kto napisał blurb to mistrz opisów.
Zostałam rozczarowana...

Na naszym rodzimym rynku wydawniczym jest coraz więcej autorów, którzy sięgają po fantastykę. Niegdyś się mówiło, że polska fantastyka jest słaba, za wyjątkiem Sapkowskiego i jego Wiedźmina.Co prawda już nie tylko on jest znany coraz szerszej publiczności.
Dobra, ale przejdźmy do książki...

Eh, no powiem tak, ta historia ma potencjał. Jest ciekawy zasób postaci, niezła charakterystyka, idea, pomysł akcji, ale wykonanie niekoniecznie przypadło mi do gustu.

Książka jest bardzo gruba, ponad 600 stron, które zostały wydane drobnym maczkiem, niczym z wiersza o kaczce dziwaczce i bardzo trudno czyta się tę historię.

Mnie osobiście trudno jest w ogóle wejść w fabułę powieści. Nie wiem, czy autorka chciała w ten sposób pokazać swoje umiejętności, pomysł, bohaterów, czy jak, czy co? Jest poruszonych na początku tak dużo wątków, że nie mogłam odnaleźć się pośród wszystkich postaci. Poczułam się zarzucona informacjami, które poukładałam sobie dopiero po przeszło 100 stronach.

Tu wątek królestwa, który miesza się z historią, tu o czyjejś córce, tu jakaś tajemnica. Za dużo, zdecydowanie za dużo. Myślę, że niektóre fragmenty można wpleść zdecydowanie później, a niektóre wyjaśnić szybciej. Tak książka przypomina pocięte ujęcia, sklejanie taśmą lub tworzenie obrazków z puzzli w połączeniu dwóch różnych zestawów.

Historia ma potencjał, ale źle przedstawiony.
Zdecydowanie nie czekam na kontynuację.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta NaKanapie.pl