Przebudzona o świcie recenzja

„Przebudzona o świcie” to drugi tom bestsellerowej serii C.C. Hunter „Wodospady Cienia”.

„Ten świat jest inny niż ten, w którym żyłaś dotychczas”.

„Tak, to był inny świat. Mroczny i czasem niebezpieczny, ale teraz to był jej świat”.

Kylie Galen nadal przebywa w świecie niezwykłych istot, na obozie w Wodospadach Cienia. I nadal jest anomalią wśród obozowiczów, ponieważ wciąż nie wiadomo do jakiego gatunku należy.

Tworzy bardzo zgraną paczkę z współmieszkankami, które stały się jej prawdziwymi przyjaciółkami, wampirzycą Dellą i czarownicą Mirandą. Razem zmagają się z różnymi kłopotami i rozterkami wieku dojrzewania. W dużej mierze z problemami sercowymi. Darzy coraz głębszym uczuciem pół-elfa Dereka. Ale żeby nie było za prosto, to śni także o wilkołaku Lucasie, który też nie jest jej całkowicie obojętny.

Kylie musi koniecznie dowiedzieć się do gatunku jakich istot nadnaturalnych jej najbliżej. Tym bardziej, że odkrywa w sobie coraz to różne talenty: wyostrzony słuch, niesamowitą siłę, nadludzką szybkość. Ciekawe jest to, że się rozrasta (powiększył jej się biust i numer stopy, a także urosła o 2,5 cm w jedną noc) i zaczyna jej smakować krew. Z czasem okazuje się, że ma moc uzdrawiania. I wciąż kołacze się jej w głowie dręczące pytanie: Kim jestem? Tymczasem nadal posiada moc komunikowania się z duchami zmarłych.

Dla czytelników Kylie to nadal szesnastoletnia dziewczyna, której świat spadł na głowę, gdy dowiedziała się, że nie jest człowiekiem i ma nadnaturalne zdolności. Jest sympatyczna, interesująca i ogólnie lubiana przez innych obozowiczów. Obserwujemy jej transformację, od spokojnej tak zwanej „szarej myszki” do odważnej dziewczyny, stającej w obronie innych.

Autorka może i nie stworzyła powieści najwyższych lotów, ale postawiła na to, aby lektura była miła, łatwa i przyjemna. Książkę C.C. Hunter czyta się błyskawicznie. W jednym momencie bierze się ją do ręki, by za „chwilkę” odłożyć na półkę. Sądzę, że „Przebudzona o świcie” jest trochę lepsza jakościowo od „Urodzonej o północy”. Tak podnosząc sobie poprzeczkę dojdziemy około czwartej części do całkiem przyzwoitej w odbiorze opowieści.

Miło wspominam czas spędzony z tą powieścią, dlatego polecam ją jako książkę, przy której można się odprężyć po ciężkim dniu. Polecam również wielbicielom gatunku paranormal romance (zwłaszcza młodzieży, czyli docelowemu odbiorcy).