Prosto w serce recenzja

Pełna słonecznych krajobrazów Prowansji historia o miłości. Hania ma ciekawą pracę, dyplom dobrej uczelni i fantastycznego mężczyznę u boku. Wiedzie spokojne, uporządkowane życie, pełne skonkretyzowanych planów na przyszłość. Najbliższym z nich jest ślub z Bartkiem - poznajemy ją w dniu, w którym odebrała swoja wymarzoną suknię ślubną. Wszystko to przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie , gdy trafia do szpitala wskutek omdlenia. Wstępna diagnoza lekarzy jest szokiem nie tylko dla niej. Stwardnienie rozsiane. Choroba, na którą nie ma lekarstwa. Ten cichy wróg bardzo powoli odbiera zdrowie i resztki nadzieji. Przerażony wizją postępującej choroby oraz koniecznością stałej opieki nad dziewczyną, Bartek zrywa zaręczyny. Załamana Hania traci również pracę - zamyka się w domu i popada w depresję. Z dnia na dzień traci wszystko to, dzięki czemu jej życie miało sens. Słowa przysięgi "w zdrowiu i w chorobie" przestają mieć jakikolwiek sens. Bartek okazuje się tchórzem. Hania nie zostaje jednak sama - ma wsparcie wiernych od lat przyjaciół. Dzięki pomocy jednego z nich wyjeżdża do Prowansji uleczyć pracą złamane serce. Na miejscu zajmuje się projektowaniem mieszkań pod wynajem. Sielskie krajobrazy, wąskie uliczki, bajeczne zachody słońca. To wszystko sprawia, że Hania powoli wraca do równowagi. Odkrywa, że Prowansja to miejsce, w którym chciałby zostać. Niedługo potem mary przeszłości wracają ze zdwojoną siłą. Na jej drodze staje ponownie Bartek i próbuje odzyskać utraconą miłość. Dziewczyna, porzucona w najtrudniejszym momencie swego życia nie chce być ponownie zraniona. Wpada na pomysł, by zaimprowizować nowy, szczęśliwy związek - nie przypuszcza jak bardzo zmieni to jej życie. Udawana miłość przeradza się w prawdziwe, gorące uczucie. Los postanawia jednak i tym razem wystawić je na próbę. Tym razem jednak, miłosna historia Hani kończy się szczęśliwie.
Bardzo wzruszająca powieść. Czytałam z zapartym tchem i ciężko było mi ją odłożyć. Dla niektórych wyda się banalna - jak dla mnie jest po prostu piękna i wierzę, że takie historie dzieją się naprawdę.