Miasto kości recenzja

Muszę powiedzieć, że po raz pierwszy "Miasto Kości" czytałam przed wydaniem w Polsce szóstego tomu, więc był to mniej więcej 2013-2014 rok. Jako młodsza nastolatka, że tak to określę, bo dzieścia mi się jeszcze nie pojawiło, zakochałam się w świecie nocnych łowców. Nie sądzę, że wtedy ktokolwiek oprócz Clare spodziewał się, że uniwersum się tak rozszerzy, a ilość zapowiadanych serii zastanawia mnie, czy autorka nie jest jakąś daleką krewną Remigiusza Mroza.
Książka zaczyna się wizytą prawie szesnastoletniej Clary Fray (magiczny wiek w książkach młodzieżowych) i jej przyjaciela Simona (oczywiście nerda) w klubie Pandemonium, gdzie dziewczyna jest świadkiem morderstwa dokonanego przez grupę nastolatków z mieczami. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że tylko Clary ich widzi. Okazuje się, że przeszłość Clarissy skrywa tajemnice, które odkrywa przy pomocy Jace'a, Isabelle i Aleca, a także swojego przyjaciela, którego niechcący wciągnęła w świat cieni.
Autorce nie można odmówić lekkiego pióra, bo przez książkę się płynie i niecienkie książki można przeczytać bardzo szybko. Wiem, że to jest pierwszy tom trylogii, która zamieniła się magicznie w serię, ale o bohaterach nie dowiadujemy się tu praktycznie nic. Clary jest ruda, płaska i niska, Izzy jest wysoka i na pierwszy rzut oka wredna małpa, Alec jest naburmuszony, a Jace jest wielkim ciachem. I w sumie tyle. Nie lubię w książkach sytuacji, w których czytelnik przez pół książki wie o czymś, co bohaterowie dowiadują się na końcu, a tu, no nie licząc jednego wątku, wiadomo od pierwszych rozdziałów.
Clare zrobiła jedną mądrą rzecz. Zamiast rozwalić jej świat w czasie roku szkolnego, dała jej ze spokojem ukończyć naukę i odebrać wakacje.
Skoro mówię tak niepochlebnie, to dlaczego dałam 7 gwiazdek? Po pierwsze dlatego, że jak czytałam to kilka lat temu, nie zwracałam uwagi na mankamenty, po drugie, potrafi rozbawić, chociaż humor w niektórych momentach jest nachalny. Wątpię, czy wrócę jeszcze raz do tej książki, ale sentyment nadal pozostanie, może moją miłość będę traktowała bardziej z przymrużeniem oka, ale nie będę zniechęcała nikogo do nocnych łowców, chociaż nie jest to wybitna książka.
(Ogólnie ktoś, kto robił blurb do tej okładki, nie miał pojęcia o czym pisze. I nie rozumiem, jak może zawierać spoiler do kolejnego tomu, ale chyba to także jest spoilerem?🤔 )