Królestwo popiołów. Część 1 recenzja



Powoli dobiegam do końca historii Aelin, zabójczyni , która przeszła ogromną drogę by stać się królową. Jeszcze nią nie jest ale ogromnie wierzę , że w końcu zasiądzie na tronie , przy którym będzie stać jej ukochany Rowan , a nie tylko jej kraj, ale i całe ziemie Erilei będą wolne od mrocznych Walgów. Tak bardzo się bałam sięgnąć po zakończenie tej historii , część pierwsza to swoisty przedsmak końca. Mimo tego iż to wprowadzenie do finału , to ta część bardzo mi się podobała.

„Dawno, dawno temu w pewnej krainie już dawno zrównanej z ziemią żyła sobie księżniczka, która bardzo kochała swe królestwo... „

Historię rozpoczynamy od momentu , w którym zakończyła się książka „ Imperium Burz” , Rowan rozpacza po porwaniu Aelin, ona zaś cierpi katusze w zamknięciu. Dzięki lekturze „ Wieża Świtu”, wiemy trochę więcej o Maeve , wiemy jakie ma pobudki i dlaczego uważa Aelin za takie wielkie zagrożenie. Dzięki rozdzieleniu naszych bohaterów , mamy szerszą perspektywę na całą wojnę, armia pod dowództwem Aediona walczy z siłami Morath. Dorian , który przechowuje teraz Klucze Wyrda , wraz z Manon wyruszają w niebezpieczną misję. Lysandra przyjmuje na swoje barki odpowiedzialność , za knucie intryg wraz z Aelin. Czy Aedion wybaczy Lysandrze ? Czy Dorian pokona swój strach i będzie mógł stanąć oko w oko ze swoimi koszmarami? Czy Aelin wydostanie się z niewoli i dręczona mrocznymi wizjami Maeve odzyska nadzieje. Czy Manon pogodzi się ze swoim rodowodem i tym co to oznacza? Dostajemy w tej części dopiero zarys tego co może nas czekać w ostatnim tomie.

„- Zanim rzucisz któremuś jakiś przysmak, każ mu zrobić sztuczkę.
Lorcan spojrzał na nią gniewnie, ale Fenrys rozbłysnął i przeistoczył się w ogromnego białego wilka. „

Cóż mogę napisać przy podsumowaniu tej części? Nic nowego nie potrafię powiedzieć , pewnie więcej napiszę gdy będę po lekturze ostatniej części. Fabuła jak zawsze jest dopracowana idealnie , każdy element fabuły się zazębia , wszystkie historie się łączą ze sobą , dając nam coś cudownego.
Przedstawiona historia daje nam wszystko co potrzebuje dobra powieść, nie tylko fantastyczna. Mamy płomienny roman, nie jeden, dozgonną przyjaźń. Dostaliśmy sztampową walkę dobra ze złem , ale dobrze przedstawioną. Mówi nam o trudach odrzucenia i poszukiwaniu swojej wartości.
Już mogę powiedzieć , że jest to moja ulubiona seria , po którą będę sięgać niejednokrotnie.

„-Mam ochotę sama rozpuścić kilka plotek na twój temat.Takich prawdziwie groteskowych.
Rowan jęknął.
-Aż strach mnie obleciał na myśl o tym, co Ty byłabyś w stanie wymyślić. „