Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie recenzja

"Straszliwe młode damy..." to zbiór oniryczno-fantastycznych opowiadań, w których realizm magiczny przeplata się z groteską. Obietnica, że będą to mroczno-baśniowe utwory zadziałała na mnie niczym najlepszy wabik, tym bardziej, że po Kelly Barnhill spodziewałam się wysokiego poziomu i niebanalności.
Tych dziewięć mocno surrealistycznych opowiadań określiłabym mianem dziwnych i niekonwencjonalnych. Są to jedne z najbardziej osobliwych utworów jakie kiedykolwiek czytałam i jak dla mnie tego surrealizmu jest tu aż nadto, jako czytelniczka czułam się nim mocno przygnieciona. Mało tu logiki, mnóstwo metafor, niedokończonych wątków, niedopowiedzeń. Często zakończenie nie jest traktowane jako finał utworu. Aby w pełni zrozumieć przekaz autorki trzeba się na te opowiadania wewnętrznie otworzyć, gdyż tylko będąc w pełni zaangażowanym otworzą się przed nami tajemnice fantastycznego świata.
Moje pierwsze podejście do tego zbioru nie było udane, po przeczytaniu wybranego opowiadania, którym wówczas był "Owad i astronom" porzuciłam książkę zupełnie nieprzygotowana na taką dawkę "inności".
Kiedy pierwsze niezadowolenie minęło postanowiłam dać tym opowiadaniom jeszcze jedną szansę. Wśród wszystkich opowiadań polecam najbardziej: "Pani Sorensen i Sasquatch", którego bohaterka wystrychnęła wszystkich zalotników na dudka i wybrała życie z dziwnym potworem oraz "Elegia dla Gabrielle" opisujące przygody dziewczynki, która odziedziczyła uzdrawiające moce. Wkraczając do tego świata miałam poczucie, że oto znalazłam się w dość osobliwym świecie pełnym anomalii, w którym wszystkie granice zostają zatarte. Możliwe są tu związki ludzi i zwierząt, czary i magia jest tu na porządku dziennym. Styl wszystkich opowiadań jest spójny, jednak nie każde z nich jest godne polecenia. Znajdziemy tu rozważania na temat życia po śmierci, miłość, władzę, zazdrość, sposoby przeżywania żałoby. Swoją konwencją przypominały mi nieco Baśnie Braci Grimm.
Podsumowując powyższe nie jestem tymi opowiadaniami ani zachwycona, ani oczarowana. Jak dla mnie zmieszczono w nich zbyt dużo dziwności niż można by się tego spodziewać, co zaburzyło odbiór tekstu.