Czas pogardy recenzja

"Czas pogardy" to książka opowiadająca historię Tomasza Aranowicza, sześcioletniego sierotę, który próbuje przetrwać wojnę żyjąc na ulicy. Nie pamięta swojej rodziny, nie wie ile ma lat i skąd pochodzi. Wyparł z głowy wszystkie tragiczne wydarzenia związane z jego tożsamością. Trzyma się blisko innych sierot żyjących na wileńskich ulicach. Poznajemy prawdziwy obraz II wojny światowej, gdzie nigdzie nie można czuć się bezpiecznie. Książka jest przepełniona smutkiem i bólem, który odczuwa czytelnik. Znamy historię wojny z perspektywy dorosłych ludzi, ale wtedy żyli przecież również dzieci, takie jak Tomasz, którym odebrano dzieciństwo. To straszna historia, kiedy poznajemy bohaterów, którzy nie mają gdzie spać, ani czym się najeść, a w dodatku nie omija ich cierpienie związane ze stratą najbliższych. Dzieci musiały być stale uważne, żeby nie wpaść w ręce wroga. Ściskało mi serce, kiedy dzieciaki mówiły o swoich marzeniach. Dla niektórych z nich było to zwykłe przytulenie matki... Młodzieńcy czekają, kiedy po okrutnych wydarzeniach przyjdzie słońce, bo przecież nie może być zawsze źle, prawda?
Dla tych, którzy jeszcze tego nie czytali, polecam przygotować się na tragizm i wziąć ze sobą paczkę chusteczek higienicznych. Ta książka was nie oszczędzi.
Ciężko mi sobie wyobrazić, że coś takiego mogło dziać się naprawdę. Tomasz, nie dosyć, że był słabym ogniwem ze względu na swój wiek, to również tracił bliskich. Zarówno rodziców jak i przyjaciół żyjących z nim na ulicy. Razem ze znajomymi doświadczał bólu nie tylko fizycznego. Mogę tylko sobie wyobrazić co mógł czuć sześciolatek oglądający rozstrzeliwanie Żydów...
"Czas pogardy" wyciśnie z was litry łez. To bardzo mądra książka, przedstawiająca prawdziwy obraz II wojny. Nie sięgajcie po nią, jeśli chcecie się "odmóżdżyć". Weźcie ją jeśli jesteście gotowi na oglądanie tragedii, bólu, cierpienia i dni nadziei, która gaśnie szybko. Dojrzałe osoby na pewno nie pożałują, że dali jej szansę.

Książka otrzymana z Klubu recenzenta portalu nakanapie.pl