Schronisko, które przetrwało recenzja

"Schronisko, które przetrwało" to drugi tom karkonoskiej serii kryminalnej autorstwa Sławka Gortycha. Chociaż pojawiają się tu bohaterzy z pierwszego tomu to tak właściwie nie ma konieczności czytania "Schroniska, które przestało istnieć" żeby złapać fabułę tej powieści. Jednak osobiście bardzo polecam, żeby zacząć od początku, tym bardziej, że obie książki są dobre i warte poznania.
Tym razem akcja toczy się także w Karkonoszach, w tej samej okolicy, lecz zagadka kryminalna dotyczy innego schroniska. Schronisko Odrodzenie istnieje do tej pory, lecz skrywa w sobie wiele tajemnic. Jedną z nich postanowił właśnie w tej książce "odkryć" autor. Świetnie uknuta intryga ma początek podczas drugiej wojny światowej, chociaż jej efekty zostają ukazane w czasach obecnych. Akcja od samego początku trzyma czytelnika w napięciu do samego końca a lektura książki jest dość lekka i bardzo przyjemna, zwłaszcza, że poznajemy przy okazji ciekawe i często niezbyt znane zakątki Karkonoszy.
Mnie zainteresował wątek obozu dla młodych chłopców, czyli Hitlerjugend, gdyż w mojej okolicy (na Mazurach) również była taka szkoła... Kiedyś czytałam o tym, w jaki sposób "szkolono" tych młodych ludzi żeby wpoić im nienawiść do innych nacji. Sam autor również jest tym zbulwersowany.

Wydarzenia w tej książce przedstawione są w różnych ramach czasowych i poznajemy je z perspektywy kilku osób. Główna bohaterką jest Justyna Skała, zarządzająca schroniskiem Odrodzenie. Justyna jest przyjaciółką znanej nam pary, czyli Marty i Maksa. Jest obecnie sama, gdyż rozstała się z Łukaszem, który okazał się po prostu niedojrzałym facetem. Dziadek Justyny zginął w czasie wypadku składu pociągu, za który właśnie jego obwiniono. Jednak w jego winę nie wierzy ani Justyna ani jej babcia. W schronisku natomiast ma się zacząć remont, więc Justyna wzięła sobie wolne i ma zamiar urlop spędzić u matki w Jeleniej Górze. Nie widziały się już dawno i dziewczyna sama nie wie, czy wytrzyma tydzień razem z nią pod jednym dachem, ze względu na jej bezwzględny charakter. Justyna umówiła się na randkę w ciemno, przyjęła zaproszenie na wyjście do teatru, lecz gdy tajemniczy adorator się nie pojawia, po prostu wraca do mieszkania matki. Lecz po kłótni z matką, pakuje się i wraca do schroniska. Zaskoczona jest tym, że schronisko jest puste, dozorca opuścił ośrodek..., gdy usłyszała jakieś odgłosy dochodzące z piwnic obiektu, postanowiła tam zejść..., zastaje włamywaczy.
Dlaczego ktoś włamał się do schroniska? Kim są ci włamywacze? Dlaczego dozorca opuścił schronisko? Czy dziadek Justyny faktycznie wykoleił pociąg towarowy? Czy sekrety Odrodzenia ujrzą światło dzienne? Czy powinny wyjść na jaw ukryte tam sekrety?

Polecam.
Czekam na następną część, gdyż autor już ją zapowiedział.