Na granicy mroku recenzja

"Nie jesteśmy bohaterami, pamiętaj. Nie zmienimy tego, jak stoczyła się ludzka natura."


Na granicy Mroku to nasza rodzima książka fantasy, zapowiadająca historię pełną intryg, z bohaterką niesprawiedliwe potraktowaną przez los, która na uliczkach zupełnie obcej i mrocznej Pragi, będzie musiała odnaleźć prawdę o sobie.

Cieszyłam się na tę książkę, nie dość, że okładka wpada w oko, dostajemy zalążek ciekawego polskiego fantasy, to jeszcze akcja dzieje się w Pradze, którą całkiem niedawno miałam przyjemność zwiedzać.
I od samego początku, od pierwszej strony zostałam oczarowana.

Opisy, które znajdziemy w tej książce tak świetnie działają na wyobraźnię, że czuć rozkosz gdy się przez nie przebijamy, a przed naszymi oczami pojawiają się ciągle to nowe obrazy.

Kreacja bohaterów jest tutaj również bardzo mocnym elementem. Z jednej strony Alena, dziewczyna na początku zagubiona, jej świat wywraca się dosłownie do góry nogami i jest w tym wszystkim tylko ona z kłębiącymi się pytaniami i poczuciem, że nie wie co się z nią dzieje.
A z drugiej strony poznajemy Jirija. Chłopak, który zna wszystkie zakamarki Pragi, wie jaka ona jest szczególnie po zmroku i wie jak przeżyć w tym mieście. Zawsze jednak mógł liczyć tylko na siebie i odpowiadał głównie za siebie, gdy niespodziewanie na jego drodze staje bezbronna dziewczyna, będąca tylko kulą u nogi.
Różność ich charakterów sprawiła, że z uśmiechem śledziło się ich poplątane losy, wymianę zdań najczęściej o zupełnie różnych poglądach i przygody które musieli przeżywać bądź co bądź skazani na swoje towarzystwo.

Fajnym wątkiem jest również konflikt magów z głową państwa. To jak Ci pierwsi zostali zapchani na margines społeczeństwa i o dziwo żyli tam w spokoju.

Jedne co uznałabym za minus tej historii to powolne tempo akcji. Brakowało mi gdzieś tam pomiędzy stronami mocnego dreszczyku emocji, zaskoczenia które by na mnie spadło niczym Alena na Jirija, i takiego odczucia, że bym się mogła zachłysnąć tą historią.

I nie uważam, że to zła książka, wręcz przeciwnie. Wyciągnęłam z niej masę świetnych cytatów, które zapadają w pamięć i chętnie przemierzałam uliczki pięknego miasta poznając je z różnych perspektyw, jednak finalnie zabrakło mi takiego efektu wow.
Liczę na to, że autor będzie pisał dalej, ponieważ książka ta ma ogromny potencjał i wierzę, że kiedyś zostanę wywalona z butów.