Służąca recenzja

Z autorką Alicją Sinicką spotkałam się jakiś czas temu. „Stażystka” przypadła mi do gustu, mimo że ten gatunek książek nie jest moim ulubionym. Kilka razy podchodziłam do Thrillerów i jedynie twórczość tej autorki spodobała mi się na tyle bym sięgała po kolejne jej dzieła. „Służąca” jest bardziej mroczna i bardziej zawiła niż „Stażystka”, odważne tematy, jakie porusza autorka poruszają czytelnika do głębi. Przede mną jeszcze „Obserwatorka” i mam zamiar niedługo po nią sięgnąć, by mieć szersze spojrzenie na twórczość autorki. Uważam, że jeśli potrzebujesz dreszczyku emocji, mroku czającego się na każdym kroku, jest to książka dla ciebie.

„Postępować jak psychopata a być nim to jednak dwa odrębne stany.”

Julia to odrobinę pedantyczna, młoda kobieta, która zarabia sprzątając domy bogatych rodzin. Marzy o własnej firmie sprzątającej, lecz by rozpocząć własną działalność, potrzebuje do tego pieniędzy, i właśnie, dlatego zatrudnia się w domu Borewskich. Już podczas pierwszej wizyty w ich domu, Julia otrzymuje nieoczekiwaną propozycję zamieszkania u nich, lecz odmawia im. Małżeństwo Borewskich jest niepokojące, on pała dziwnym zamiłowaniem do czasów średniowiecznych, a ona dopingowała swojemu mężowi w jego dziwacznych zagrywkach, choć sama skrywała wiele tajemnic. Na doczepkę mamy syna, tajemniczego młodego mężczyznę, który jest pisarzem, a jego powieść jest nadzwyczaj przerażająca. Wszystko się psuje, gdy Julia traci nagle przytomność, a gdy ją odzyskuje jej życie zamienia się w piekło.

“Nieświadomie zapukałam do bram piekła, otworzył mi sam diabeł, z uśmiechem na twarzy wpuścił mnie do środka i teraz nie chce wypuścić.”

W oparciu o przeczytane książki Alicji Sinickiej, jestem w stanie powiedzieć, że „Służąca” jest najmroczniejszą powieścią autorki. Intryga, jaką zapewniła mi autorka była przednia, czułam jak jestem wodzona za nos, a samo zakończenie i rozwiązanie zagadki było ogromnym zaskoczeniem. Mrok aż wylewał się z każdej przerzuconej strony. Miałam ciarki w niektórych momentach, ekscytowałam się, gdy myślałam, że już wiem, co tu się dzieje, że już rozwiązałam zagadkę, ale nie, autorka wodzi czytelnika za nos, podsuwa mu wskazówki, lecz wszystko okazuje się nieprawdą, a zakończenie wbija w fotel. Styl pisarski autorki jest bardzo dobry, potrafi zainteresować czytelnika, łapie go w swoje sidła i nie wypuszcza by na sam koniec pozostawić go rozbitego, próbującego się pozbierać. Dużym plusem książki jest wykreowanie mrocznych postaci, ich psychika i zachowanie zostaje w książce bardzo dobrze przedstawione i rozłożone na czynniki pierwsze. Jednym słowem: POLECAM.

„Ludzie najpierw patrzą, dopiero później słuchają.”