Pani władza recenzja

Wystarczy jedno spojrzenie na okładkę i no cóż, nie trzeba być Sherlockiem, żeby wiedzieć, że Pani Władza zalicza się do literatury erotycznej. Nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać, ale przyznaję, że naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła! A to wszystko przez to, że autorka pokazuje nam coś nowego, coś z czym ja się jeszcze nie spotkałam.
Klara, młoda, biedna dziewczyna, która za zdobycie pracy zdolna jest oddać wiele, oddać, no cóż, siebie.
Jan Korn, prezes, który ma pewne specyficzne upodobania...
Upodobał sobie też Klarę, którą postanowił zatrudnić na swą asystentkę, pomimo, że nie miała wymaganych kwalifikacji. Jednak dziewczyna musi być dyspozycyjna nie tylko w biurze...
Kinbaku... Shibari. Sztuka erotycznego krępowania ciała... Krępowanie linami na dziesiątki różnych sposobów, które ma dawać rozkosz.
Ich hmm... układ, bo na pewno nie można tego nazwać związkiem, jest dziwny, jest wręcz toksyczny. Klara była na każde zawołanie Korna, który był baardzo bezpośredni, zawstydzający! i chociaż zdawała sobie sprawę, że to nie jest okey... to było jak uzależnienie, była zafascynowana mężczyzną, chociaż czasem jej emocje były ogromnie sprzeczne! Jednocześnie go lubiła i nienawidziła.
Jednak na stronach książki obserwujemy zmianę Klary, która z nieśmiałej, grzecznej dziewczynki staje się kobietą pewną siebie i coraz bardziej pragnącą władzy. Przestaje być tą uległą stroną.
Obydwoje gubią się też gdzieś w swoich uczuciach.
Chociaż bohaterka mnie irytowała i nie polubiłam jej, bo przedstawia sobą typowe dążenie po trupach do celu, prezentuje sobą cechy, których osobiście nie lubię w ludziach, zachowania, których nie popieram, to naprawdę ogromnie jestem ciekawa jak potoczą się jej (i Korna!) dalsze losy. Wręcz nie mogę się doczekać kontynuacji!
..............................................................................................................................................................................................................................