Pozwól mi wrócić recenzja

8/10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐
"Pozwól mi wrócić" to trzecia książka B.A. Paris. Wydana została w 2019 r. Czy dorównuje poprzednim powieściom tej autorki?
Finn i Layla wyjeżdżają na wakacje do Francji. W drodze powrotnej Finn zatrzymuje się na parkingu, żeby iść do toalety. Kiedy wraca, Layla znika. On zgłasza sprawę na policję i składa zeznania. Niektórzy nie wierzą w jego wersję i podejrzewają go o najgorsze. Dziesięć lat później Finn wiąże się z nową partnerką- siostrą Layli- Ellen. Kiedy zamierzają się pobrać, zaczynają dziać się dziwne rzeczy, zaczynają pojawiać się różne przedmioty związane z Laylą, o których wiedział tylko Finn, tak jakby ktoś na siłę nie chciał doprowadzić do tego ślubu. Czy Layla żyje? Finn próbuje się tego dowiedzieć, choć wie, że wtedy we Francji powiedział prawdę, ale niecałą...
Jak widać już po opisie, jest to książka pokręcona. Na początku nic się nie dzieje, żeby potem wystrzelić akcją. Pierwsze 50 stron było dla mnie nudne, zbędne i o niczym. Natomiast im dalej, tym było lepiej. Kiedy zaczęłam czytać, nie do końca byłam przekonana do stylu w jakim jest napisana. Po prostu nijak nie pasowało mi do tej B.A. Paris, której styl pisania uwielbiam. Jednak potem chyba się do tego przyzwyczaiłam. Chłonęłam akcję jak gąbka i przeczytałam jakieś 300 stron w jeden dzień, co się u mnie zdarza bardzo rzadko. Głównego bohatera polubiłam, chociaż zmieniło się to o 180° kiedy doszłam do zakończenia tej powieści. Potem jeszcze napiszę o tym zakończeniu, bo aż woła o komentarz. Wykorzystany jest tutaj temat matrioszek, który jest dosyć ciekawy, jeszcze się z nim nie spotkałam, choć potem miałam wrażenie, że tych matrioszek jest trochę za dużo. Podobał mi się sposób narracji, jestem zwolenniczką narracji pierwszoosobowej. Przedstawione są tutaj 2 rodzaje miłości i partnerstwa. Pierwsza spontaniczna i szalona, a druga spokojna, raczej z przyzwyczajenia, pełna rutyny. Natomiast teraz dochodzimy do momentu zakończenia. Nie jestem w stanie powiedzieć o nim czegokolwiek. Może napiszę, że jest szokujące, zaskakujące, ale jednocześnie takie od czapy, nijak nie pasujące do całości i zwyczajnie niewiarygodne. Nie do końca mi się podobało, ale też nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobało. Mam z nim problem. Książka zbiera różne opinie, to musicie mieć na uwadze sięgając po nią. Wielu osobom się nie podobała lub uważają ją za najgorszą książkę Paris. Ja jednak powiem, że dla mnie jest na równi z "Na skraju załamania" chociaż jest zupełnie inna. I choć czasami zachowanie głównego bohatera było głupie i bezmyślne, to sama nie wiem jak zachowałabym się w tak pokręconej sytuacji, w jakiej się znalazł. Tak naprawdę nie wiadomo jak byśmy się zachowali, dopóki sami tego nie doświadczymy. Mnie mimo wszystko książka się podobała.