Choinka cała w śniegu recenzja

‘Choinka cała w śniegu’ jest ostatnią częścią trylogii i jednocześnie pierwszą książką jaką przeczytałam w nowym roku. Całą serię oceniam bardzo pozytywnie, ale uważam, że autorka słusznie zrobiła kończąc przygodę z bohaterami na trzech częściach. Trzy części w zupełności wystarczą do tego, żeby dobrze poznać wszystkich mieszkańców kamienicy przy Weissa 5 i gdyby autorka chciała przedłużyć serię i utrzymać zainteresowanie czytelnika musiałaby ożywić fabułę wprowadzając nowe elementy, które zapewne wyróżniałyby się na tle dotychczasowej narracji i nie do końca do niej pasowały. Podejrzewam, że powstałby jakiś sztuczny twór – bohaterowie ci sami, ale całość jakby z innej bajki.

Kolejny raz spotykamy te same osoby, ale tym razem lepiej poznajemy Krzysia i jego rodzinę – Krzysiek pojawił się już we wcześniejszej części i odegrał niewielką, ale bardzo ważną rolę, a tym razem dowiadujemy się o nim czegoś więcej. Poza tym – wszystko po staremu. Obserwujemy przygotowania do wigilii w kilku mieszkaniach tej samej kamienicy, ludzi mają odmienne problemy a ich losy od czasu do czasu się przeplatają.

Na początku trochę brakowało mi wątku, który skupiałby wokół siebie pozostałe wątki (jak to miało miejsce we wcześniejszych częściach) i przez większą część książki zastanawiałam się gdzie jest ten wspólny element, który na końcu wszystko ładnie połączy i wreszcie doczekałam się tego elementu, ale nie będę o nim pisać, żeby nie zepsuć innym przyjemności czytania.

Znów mogłabym zarzucić Szarańskiej, że niektórzy bohaterowie nie są realni, że naiwni, że wydarzenia nieprawdopodobne, ale naprawdę polubiłam całą tę bandę i wszystkie elementy, które wymieniłam zamiast typowej dla mnie w takich momentach irytacji wywołały uśmiech.

Polecam czytanie książki zgodnie z kolejnością, bo pewne wydarzenia z przeszłości łączą się z późniejszymi i dobrze jest wiedzieć co się wcześniej działo.

Tym razem daję sześć gwiazdek, a nie siedem jak w przypadku poprzednich części, bo czytanie trzeciej z rzędu książki, która jest pisana według tego samego schematu nie ma już elementu świeżości i zaskoczenia. Mimo tego maleńkiego minusika polecam całą serię osobom, które mają problemy z trawieniem ogromnych ilości słodyczy występujących zwykle w  książkach świątecznych.