Nieposkromiona recenzja

„Nieposkromiona” jest czwartą częścią serii Domu Nocy, napisaną przez duet rodzinny, matkę i córkę: P.C. i Kristin Cast. Dopiero teraz miałam okazję sięgnąć po ich kolejne dzieło. „Naznaczoną”, „Zdradzoną” i „Wybraną” kojarzę ze wspaniale spędzonym czasem, rozrywką i przede wszystkim – zatraceniu się w lekkiej lekturze. Czy i tym razem mogłam zapomnieć o problemach i zanurzyć się w niejednokrotnie tajemniczym, a także poruszającym świecie Zoey Redbird?
Powieść rozpoczyna się dzień po tej nocy, kiedy to Zoey traci zaufanie przyjaciół oraz… Swojego chłopaka Heatha, drugiego chłopaka Erika i kochanka Lorena Blake’a. Wszystko to jest nieco pogmatwane, ale nie na tyle, żeby problem sprawiało pojęcie tej sytuacji. Co jak co, ale przy tej serii nie mogę narzekać na nudę. Ciągle coś się dzieje. Biorąc pod uwagę, że „Nieposkromiona” opisuje jedynie kilka dni… Każda doba jest wypełniona po brzegi akcją. Jeśli szukacie epickich wyrażeń, wzniosłych mów… Sięgnijcie po coś innego. Lektura pań Cast jest napisana prostym językiem, wręcz slangowym. Często przyprawiał mnie on o śmiech, gdyż zdawałam sobie sprawę, że sama nieraz tak mówię, a mimo to brzmi to obco.
Nie ma sensu rozpisywać się na temat fabuły. To po prostu trzeba przeczytać. Co wy na to, jeśli powiem wam, że to nie koniec problemów Zoey z chłopakami, Neferet próbuje postawić na swoim, wszyscy mieszkańcy Domu Nocy znajdują się w niebezpieczeństwie, a w głębi ziemi czai się ktoś przerastający wasze wyobrażenia koszmaru? Mimo że „Nieposkromionej” zawdzięczam głównie bezstresowe, przyjemne godziny, zdarzyło mi się drżeć z nadmiaru emocji, drżeć o los adeptów… Nasuwa się kolejne pytanie: czy głównej bohaterce winy zostaną przebaczone? Może liczyć tylko na siebie, czy ma kogoś po swojej stronie?
Muszę przyznać, że coraz bardziej lubię Afrodytę (kto by pomyślał!), a Darius jest moim ulubieńcem. Przepraszam za słownictwo, ale Erik z początku zachowuje się jak kompletny idiota. Owszem, rozumiem, że trudno jest wybaczyć… Tylko jak to świadczy o nim, ten brak zdolności przebaczania? Jak wyglądałby świat, gdyby wszyscy chowali dawne urazy? Reszta znajomych Zoey nie zmienia się zbytnio. Do „kółka różańcowego” dołącza Stark. Nie zagrzeje on długo miejsca, wzywają go ważniejsze… Sprawy. Poznajemy także Cesarzową, Diabolinę, która znalazła wspólny język z Belzebubem. Damien i Jack mają się dobrze, Bliźniaczki wciąż uzupełniają swoje myśli. Innymi słowy, zmiany są, ale głowa nie boli. Według mnie ta pozycja bardzo dobrze na tym wyszła.
„Nieposkromiona” w przystępny sposób opowiada o przyjaźni i miłości, manipulacji i nienawiści. Jak łatwo sympatia może przerodzić się w niechęć, o tym dowiedziałam się z życia Zoey. Zaczęłam też doceniać niektórych ludzi, zaglądać pod maskę pozorów. Lecz na pierwszym miejscu stoi niesamowita przyjemność, jaką przyniosło mi czytanie pozycji P.C. i Kristin Cast. Nie mogłam oderwać się od tej książki, pochłonęłam ją w jeden dzień. Pożądałam słów, zdań, rozdziałów. Wola ta była tak nieposkromiona, że nie dało się jej ujarzmić. W taki sposób znalazłam się tu i teraz, pisząc i polecając wam „Nieposkromioną”.