Poza zasięgiem recenzja

„- A czy kiedykolwiek byłaś zakochana?…

– Czy kochałaś tak bardzo, że podejmowałaś decyzje, które ostatecznie okazały się największymi błędami twojego życia?…”.

Uczucia czasem sprawiają, że podejmujemy decyzje, które na chwilę obecną wydają nam się najlepsze jednak z perspektywy czasu niekoniecznie już takie są.

Najlepiej wie o tym Amaya Summers, która w chwili gdy dowiedziała się, że jest w ciąży zdecydowała się wyjechać do dużego miasta by tam samotnie wychować synka o istnieniu, którego jego ojciec nie miał pojęcia.

Postępująca choroba Eleonory, kobiety która Amayę wychowała zmusza dziewczynę do powrotu w rodzinne strony. Z synem, niewielkim bagażem i duszą na ramieniu przekracza tabliczkę z napisem Rutherford, nie mając bladego pojęcia jak przeżyje fakt, że Carter znowu będzie tak blisko.

Czy Amaya odważy się wyznać prawdę mężczyźnie, którego wciąż kocha? Świadomość, że zostanie przez Cartera znienawidzona przeraża ją, ale wie, że musi w końcu ten strach przełamać.

Dziewczyna przeżywa istny rollercoaster emocji, a my wraz z nią. Nie spodziewałam się, że historia Amayi i Cartera tak bardzo mnie poruszy.

Dagmara Jakubczak snuje opowieść o niespełnionej miłości, o drugiej szansie, o strachu przed odrzuceniem, o chorobie i stracie. Opowieść pełną żalu, bólu, ale również szczęściu, jakie po nim przychodzi. Pokazuje jak wielki wpływ na życie człowieka mają źle podjęte decyzje oraz że szczerość zawsze jest najlepsza.

„Poza zasięgiem" jest pięknie napisaną i niesamowicie angażującą książką. Autorka stworzyła wspaniałych bohaterów, którzy niemal natychmiast zyskują naszą sympatię. Być może decyzje Amayi wydawać wam się mogą złe, ale zanim ją osądzicie poznajcie ją. Wysłuchajcie, co ma do powiedzenia. Spróbujcie poczuć to, co ona czuła, będąc młodą, zakochaną i odrzuconą nastolatką w ciąży. Nie możemy być absolutnie pewni, jak my byśmy zachowali, będąc na jej miejscu.

Carter ujął mnie przede wszystkim swoją opiekuńczością zarówno względem Amayi i Jimmyego, jak i Eleonory. Nawet względem Kenny nie był obojętny i nie zostawił jej, w momencie gdy go potrzebowała, choć bardzo go skrzywdziła. Taki facet to złoto.

Ogromną sympatią obdarzyłam również babcię Eleonorę. To niesamowicie ciepła, rodzinna kobieta, która niczego innego nie pragnęła bardziej, jak szczęścia sowich bliskich. Mając świadomość, że jej czas na tym świecie kurczy się nieubłaganie próbuje przemówić jednemu i drugiemu do rozumu i uświadomić ich, że od zawsze się kochali. Próbowała dać do zrozumienia Amayi i Carterowi, że ich miejsce jest właśnie tu i obok siebie.

Czy zrozumieją to, zanim będzie za późno?

Cudowna historia, którą szczerze wam polecam. 👌