7 razy dziś recenzja

Pamiętacie stary film "Dzień Świstaka" z Billem Murrayem? Główny bohater był zmuszony do ciągłego przeżywania jednego i tego samego dnia. Każdego dnia od nowa. To samo spotka naszą siedemnastoletnią Sam. Z pozoru wiedzie idealne życie: jest piękna i popularna, chodzi z najprzystojniejszym chłopakiem w szkole, ma oddane przyjaciółki. Bańka mydlana pryska wraz z wypadkiem samochodowym, który zmienia wszystko.

Lekki i prosty styl pisarki, tak dobrze znany fanom "Delirium", wprowadza nas w brutalny i okrutny świat młodych ludzi. Gdzie najważniejsze jest nie to, jaką jesteś osobą i co ze sobą reprezentujesz, ale jak wyglądasz i w co jesteś ubrany. Lauren Oliver bez skrupułów tworzy szkolną hierarchie, w której na górze znajdują się piękni i popularni, dyktujący innym jak żyć, kogo dręczyć, kogo zniszczyć. Obraz autentyczny, choć lekko wyolbrzymiony, może szokować i razić tych, którzy zapomnieli jak okrutne może być życie w szkole średniej.

Moim największym problemem w starciu z "7 razy dziś" była główna bohaterka, której nie potrafiłam polubić. Samantha okazała się płytką i pusta nastolatką, traktującą innych bezwzględnie i z góry. Jak owca potulnie podążała za stadem, którym przewodzi jej najlepsza przyjaciółka. Na szczęście z każdym kolejnym przeżywanym dniem Sam przechodzi wewnętrzną metamorfozę. W pustej powłoce odnajduje wrodzoną wrażliwość, współczucie oraz empatie.

Mistrzostwem powieści jest kreacja bohaterów. Każdy z nich ma określoną osobowość, osobliwy charakter, ma swoje wady i zalety. Bywają zabawni, chamscy, perwersyjni, czasami infantylni. Jednak na swój sposób każdy jest wyjątkowy i nie powtarzalny. Bez wyjątku polubiłam każdego z nich, choć nie jestem pewna czy potrafiłabym się z nimi zaprzyjaźnić.

"7 razy dziś" nie zachwyciło mnie tak, jak "Delirium", ale okazało się miłą i przyjemną lekturą. Momentami akcja zwalniała na tyle, że czułam się znudzona, zmęczona i chciałam wybiegać kilka stron do przodu. Nie można jednak zaprzeczyć, że fabuła i pomysł są na tyle innowacyjne i ciekawe, że drobne niedociągnięcia można wybaczyć. Mimo, że z początku Samantha nie przypadła mi do gustu, nie mogłam się powstrzymać aby nie uronić kilku łez na sam koniec i z żalem żegnałam się z główną bohaterką. "7 razy dziś" to nie tylko historia zniszczonych marzeń, ale to historia dawania drugiej szansy i odnajdywania samego siebie.