Piąta ofiara recenzja

Po przeczytaniu „Czwartej Małpy” odczuwałam pewien niedosyt, że to już na razie koniec mojej przygody z jej bohaterami. Byłam bardzo ciekawa, co też wydarzy się dalej i jakie jeszcze zbrodnie będą miały miejsce. Nie chciałam wierzyć w porównywania autora tej serii do Stephena Kinga i tym podobnych twórców. Zabierając się jednak za „Piątą ofiarę” już wiedziałam poniekąd czego mogę się spodziewać po J. D. Barkerze. I nie zawiodłam się. Rzadko kiedy stwierdzam, że kolejna część w danej serii jest lepsza od swojej poprzedniczki, jednak w tym przypadku grzechem byłoby tak nie stwierdzić. Książka liczy sobie nieco ponad 500 stron, a więc jest trochę grubsza od pierwszego tomu, jednak niech to was nie zraża do lektury. Autor nadal dysponuje lekkim piórem, zaś całość znów została podzielona na dość krótkie rozdziały, a każdy z nich jest ukazany z perspektywy konkretnej postaci. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnikowi zostaje mało miejsca na domysły, nie musi się zastanawiać nad tym, dlaczego ten postąpił tak, a ta kobieta tak. Najważniejsze pytanie: Czy zbrodnie opisane w „Piątej ofierze” są bardziej makabryczne niż te ukazane w jedynce? Na swój sposób tak. Do pewnego stopnia przeraża fakt, iż takiego mordercę możemy nawet mijać gdzieś w mieście, na ulicy i nawet nie wiemy, że na przykład więzi on kogoś w domu i znęca się nad swoją ofiarą. Bardzo dziękuję @ona.czyta za możliwość udziału w tym booktourze, bowiem mogłam jeszcze na koniec roku przeżyć niesamowitą przygodę z „Piątą ofiarą” i lekturę z pewnością zapamiętam na dłużej! Już wyczekuję kolejnej części z Samem Porterem i innymi postaciami z tej serii.