Białe kości recenzja

Moja ocena 9/10, książka jest rewelacyjna i polecam ją każdemu, kto nie boi się drastycznych opisów.
Graham Masterton przeszedł siebie, ciekawe wątki, fabuła, zagadka z przed kilkudziesięciu lat i okultyzm, to wszystko można znaleźć w BIAŁE KOŚCI.

Na jednej z farm w hrabstwie Cork zostaje odnaleziony grobowy grób. Kości były poukładane w charakterystyczny sposób i dodatkowo do nich przywiązane laleczki. Jak się później okazuje, ofiarami było jedenaście kobiet, a wszystkie za życia, sprawca obdarł ze skóry. Sprawę prowadzi komisarz Katie Maguire. Zagadka z przed kilkudziesięciu lat niepokoi Maguire, tym bardziej że odnaleziono kolejne zwłoki, a Katie widzi podobieństwa między nimi.

BIAŁE KOŚCI to wstrząsająca książka i podobała mi się pod wieloma względami:
1. Sprawy prywatne Katie Maguire (jak dla mnie) nie wymknęły się z pod kontroli autorowi przeważając fabuły
2. W książce mamy kolejne wątki, dzięki mężowi pani detektyw m.in: brudne porachunki, machlojki, życiowy dylemat- co jest ważniejsze?
3. Wydarzenia z dwóch stron, zarówno sprawcy jak i ofiary
4. Niesamowite, wstrząsające opisy rzezi dokonywanej na ofiarach
5. Ciekawe wplątanie wątku o Polsce
6. Okultyzm i obrządki nie tylko tyczące sprawy, ale podawane dla przykładu
7. Akcja trzymająca w takim napięciu, że nie można oderwać się od książki

Jedynie co mi się nie spodobało, to, że szybko zgadłam sprawcę, dla mnie końcowa część nie była szokiem, jaki chciał zapewne wywrzeć autor.

Polecam tą książkę, chociażby po to, aby odpowiedzieć sobie na te pytania:
Kim była Morrigain i co miała z tym wszystkim wspólnego?
Dlaczego właśnie te kobiety utraciły życie? Jaki błąd nieodwracalny popełniła Katie? Co miały z tym wszystkim wspólnego tajemnicze laleczki przywiązane do kości?