Powrót recenzja

Znana i poczytna autorka thrillerów psychologicznych zaprasza czytelnika nową książką. "Powrót" wymyka się schematom thrillera psychologicznego, a brnie raczej ku dramatowi rodzinnemu. To na tragedię rodziny, złamanego małżeństwa, depresji poporodowej i... nie do końca jasne postępowanie jednego z kluczowych bohaterów Croft kładzie nacisk.

Wielokrotnie ronisz, co rusz próbując na nowo zajść w ciążę i ją utrzymać. Te próby i straty wykańczają Cię fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie. Presja otoczenia, presja męża pragnącego potomstwa, presja koleżanek, które bez problemu zachodzą w ciążę i rodzą zdrowe dzieci, w końcu presja wieku, który wydaje się być najlepszym na wydanie na świat potomstwa. To wszystko Cię przytłacza, a na pewno nie pomaga szereg innych problemów, ktore piętrzą się się za rogiem czekając tylko na właściwy moment, by uderzyć w Ciebie równie mocno, jak Twoje nieskończone próby utrzymania ciąży. W końcu jawi się iskierka nadziej, która powinna pozwolić Ci wyjść na prostą. Problem w tym, że Ty się tym nie cieszysz. Wręcz przeciwnie - Twoje upragnione dziecko jest dopiero początkiem rodzinnego dramatu.
Postać Farrah Conway budzi sprzeczne emocje. Społeczeństwo widzi w niej potwora bez serca, a Ty? Kogo zobaczysz w głównej bohaterce? Wyrodną matkę czy człowieka, który musiał mieć solidny motyw, by posunąć się do tak drastycznych kroków?

Kathryn Croft kolejny raz udowadnia, że jak pisać to o konkretnych problemach. Tym razem na świecznik bierze matki, których działanie nie zawsze - patrząc z boku - wydaje się racjonalne, a jednak jak na rodzicielki przystało, w swoich brzemiennych w skutkach decyzjach kryją się większe intencje.
Historia nieskomplikowana, dość oczywista, o niespodziewanym (acz bez większej pompy) zakończeniu. Autorka tak dobiera słowa, by nie powiedzieć ani za dużo, ani za mało, a w sam raz - tyle, ile wymaga utrzymanie delikatnego napięcia i niepokoju przez sporą część książki. Fabuła płynie leniwie, bez większych zaskoczeń, a autorka - jak wspomniałam - patrząc na całokształt "Powrotu" skłania się bardziej ku dramatowi rodzinnemu niż ku książce rodem z rasowego thrillera.