Rita recenzja

Jak ja się cieszę, że udało mi się na urlopie przeczytać tę książkę.

Rita Włodarska wiedzie szczęśliwe życie ze swoimi rodzicami w dworku umiejscowionym w Popielewnem.
Szczęśliwe, dopóki wojna nie odbierze jej wszystkiego.
Jednak gdy wraca, dom zajmuje inna rodzina...

Ta historia pełna jest bólu, cierpienia i wyborów.
Nie zawsze słusznych.

Bardzo mi się podobała kreacja bohaterów, każdy był wyjątkowy i wiarygodny.
Każdy z nich miał swój krzyż, który dźwigał i chociaż wszyscy inaczej przetrwali wojnę to liczy się to, że żyją chociaż wcale nie jest lekko.

Ostatnio bardzo często trafiam na książki, których fabuła osadzona jest w Gdańsku lub jego bliskich okolicach, tak też jest tym razem.

Poznałam powojenny obraz tego miasta, jego mieszkańców i tych, którzy do niego napłynęli.

Chwyta za serce poprzez historię Rity, Jerzego, Karola i ich bliskich.

Czy w walce o swoje nie zatracimy przy tym siebie?
Czy dobra materialne są warte poświęcenia prawdziwej miłości?

Znajdziemy tu perspektywę kilku osób, dzięki czemu możemy lepiej wczuć się w ich sytuację, poznać historię i połączyć wszystko razem.

Są też retrospekcje, które tłumaczą decyzje naszych postaci, czemu akurat robią to co robią i ich charakter jest taki a nie inny.
Chociaż pełne smutku, powroty do przeszłości były ważną częścią tej historii.

Ta książka wywołuje mnóstwo emocji, które się w nas ukrywają a także skłania do przemyśleń nad tym i owym, każdy ma nad czym się zastanowić po jej przeczytaniu.

Nie raz wzruszyła mnie, czasem miałam chęć zdzielić któregoś bohatera drewnianą łyżką a czasem przyjemnie koiła zadane wcześniej obrażenia.

Jedno mam zastrzeżenie, drobne, że końcówka była jakby niedokończona.
Nie poczułam całkowitego domknięcia historii chociaż teoretycznie jest ona już pełna to czuję niedosyt i także widzę furtkę, która mogłaby poprowadzić nas do kolejnego tomu.
Chciałabym, żeby autorka dodała ciąg dalszy, by wszyscy mieli happy end bo tutaj ani nie wiem, co się stało do końca z narzeczoną Potockiego - zerwał z nią czy nie, czy tak ciągnie dwie sroki za ogon?
Co z Jerzym? Czy potrafi iść dalej?

Liczę po cichu na kontynuację.